Er is geen ontkomen aan: er gaat weer van alles rond. Zo heb ik vorige week vier nachten achter elkaar doorgebracht met overgevende kinderen, ontelbare zakdoeken en diverse blauwe plekken veroorzaakt door slapende armen en benen. En daarna ging ik -natuurlijk- zelf onderuit.
Oh joy 😒.
Maar het deed me wel iets beseffen. En voordat ik je vertel wat dat is, eerst even een korte bespiegeling op ons moderne leven en hoe dat diepe ontspanning in de weg staat.
Altijd moe: de prijs van prikkels en prestatiedrang
Want misschien herken je wel dat gevoel van constant ‘aan’ staan. En dat zit hem niet alleen in de bekende to-do lijstjes die nooit af komen; het komt ook door alle prikkels waar we tegenwoordig aan zijn blootgesteld.
Ik hoorde laatst in een podcast dat de hoeveel prikkels die we nu op 1 dag te verwerken krijgen, hetzelfde is als wat iemand die in de Middeleeuwen leefde op zijn hele léven te verwerken kreeg. Even daargelaten of dat wellicht een beetje overdreven is; het is in ieder geval VEEL.
En dat doet dus iets met je. Kan niet anders.
Hoe to-do lijstje leiden tot structurele vermoeidheid
Als je tempo hoog blijft, ga je in je hoofd wonen. Dat is namelijk een begrijpelijke (en effectieve) manier om alles nog een beetje te kunnen managen. Want als je werkelijk zou vóelen hoe het voor je is (wat al die prikkels en to-do lijstjes met je doen)…..dan zou het nog weleens moeilijk kunnen worden om op de oude voet te blijven functioneren.
Dat weet je onderbewuste ook wel. En dus blijven we gewoon maar doorgaan, omdat het nu eenmaal ‘moet’. Van onszelf, of omdat anderen dat verwachten. Met als effect een bijna constant gevoel van vermoeidheid. Tegenwoordig is het bijna raar om níet moe te zijn, want dan heb je vast te weinig gedaan. Het is een soort culturele norm om dingen gedaan te krijgen, ‘nuttig’ bezig te zijn en bovendien krijgen we zelf ook op een bepaalde manier voldoening uit vinkjes te kunnen aftikken op die to-do lijst.
Maar ten koste van wat eigenlijk?
Als je moe bent, is het tijd om te luisteren naar je lijf
In de eerste plaats onze gezondheid. Ik vertel je waarschijnlijk niets nieuws als ik zeg dat voldoende rust en ontspanning belangrijk is voor (onder andere) je immuunsysteem. Dat weten we allemaal wel, maar ja: hoe dan?
Als moeder van twee jonge kinderen, een eigen praktijk en een verbouwing die nog steeds niet af is moet ik bekennen dat het mij de afgelopen maanden ook onvoldoende is gelukt om rust in te bouwen.
Gelukkig is daar dan nog dat lijf dat vanzelf gaat protesteren als het echt te gortig wordt. En die vier slapeloze nachten waren de genadeklap, waarna ik gedwongen was om dagen achter elkaar letterlijk plat te liggen.
Dat is dus eigenlijk wel te laat. Want niet alleen zit ik er niet op te wachten om ziek te worden: als ik heel eerlijk ben heeft de drukte van afgelopen weken er ook voor gezorgd dat ik minder heb kunnen genieten van alles. Tuurlijk, bij momenten wel, maar mijn dagen zijn toch vooral voorbij gevlogen in een waas van activiteit. En ja, ik heb veel gedaan gekregen.
Maar als mijn dochter kwam vragen of ik samen wilde spelen, was mijn antwoord vaker ‘nu even niet’ dan ‘ja’. Een afspraak met een vriendin in plannen moest een maand van tevoren – en werd dan ook vaak afgezegd omdat er iets tussen kwam. En mijn man die heb ik wel gezien maar echt samen iets leuks doen: mwah.
En werk? Daar krijg ik altijd energie van, omdat het echt voelt als mijn raison d’être. Als ik iemand begeleid dan ben ik er helemaal en ik geniet er altijd van. Maar ik weet ook: ik had nog veel meer gekund. Er zijn zoveel gave dingen die ik nog zou willen beginnen, maar waar ik niet toe kom…..gewoon vanwege een gebrek aan energie. Omdat ik te lang, te veel tegelijk heb willen doen. De bekende ballen in de lucht hoog houden – zonder ECHT te voelen wat mijn lichaam me aangaf.
Ja, dat gebeurd mij dus ook nog.
Diepe ontspanning met het ritme van de natuur
En dat brengt me bij het inzicht wat ik met je wilde delen. Eigenlijk is het meer iets wat ik me herinnerde, van zo’n 20 jaar geleden toen ik als studente culturele antropologie bij de Mapuche indianen in Chili mijn afstudeeronderzoek aan het doen was. En dat is: als mens hangt onze gezondheid af van onze relatie met de natuur – in de breedste zin van het woord.
De Mapuche zien ziekte en gezondheid als een rechtstreekse functie van onze relatie met onze omgeving – het ecosysteem waarin we leven maar waar we ook zelf deel van uitmaken. Is die relatie in balans dan zijn we gezond. Is er ergens in het systeem een disbalans, dan uit zich dat als ziekte (mentaal, emotioneel of spiritueel). Zij kijken niet alleen naar wat er ‘mis’ is met het lichaam maar ook naar waar iemand woont, hoe de sociale relaties zijn, voeding en –hier komt ie- het evenwicht tussen activiteit en rust.
Bovendien zien ze de mens niet als losstaand van de natuur, maar als onderdeel daarvan. En hierin zit een belangrijke les. Want als we wat meer mee zouden gaan met het ritme van de natuur, en daarmee dus ook ons eigen natuurlijke ritme, dan zou dat al een heleboel ellende voorkomen.
Maar hoe doe je dat dan, in het hectische moderne leven?
Samen stilstaan bij de overgang van seizoenen: een jaar in verbinding
Daar heb ik iets voor bedacht 🙂: “Een jaar in verbinding” is een reeks van vier seizoensworkshops waarin je in een kleine groep stilstaat bij de energie van het nieuwe seizoen. We werken warm en nuchter met toegankelijke rituelen, meditatie en beweging, op een plek in de natuur of bij Home Mindfulness in Leiden. Je kunt per keer aansluiten (data: 21 sept, 16 dec, 22 mrt, 21 jun).
De wintereditie is op 16 december in de avond (19:00–21:30). Voel je welkom om laagdrempelig mee te doen en te ervaren hoe verbinding met jezelf, elkaar en de natuur voor diepe ontspanning zorgt. Op deze avond keren we samen naar binnen, is er ruimte voor stilte en ontdek je hoe de winter je helpt om dichter bij jezelf te komen. En omdat we dat samen doen, is de intentie die je gaat zetten richting de lente des te krachtiger.
Voel je welkom! Meedoen? Meld je op deze pagina even aan, dan stuur ik je alle info.
Warme groet,
Selena