Loslaten kun je leren

Het kleine bosje met krullen voor mij stuitert van de trap af, en ik hou mijn hart vast. We hebben namelijk geen trapleuning meer. Al weken niet, want we zijn ‘in fases’ aan het verbouwen. Oftewel: tenenkrommend traag.

Daar was ik vroeger helemaal gek van geworden. Ik zou mijn man op zijn huid hebben gezeten of heel fanatiek zelf aan de slag zijn gegaan. De sfeer in huis zou er niet op vooruit zijn gegaan en ik zou moe en gefrustreerd rond hebben gelopen. Met het gevoel dat ik ook ‘alles zelf moet doen’ omdat het anders niet ‘goed’ (lees: op mijn manier) gebeurd. Herkenbaar 😏?

Mijn hoofd zou goede argumenten hebben gehad over waarom die trapleuning er NU moet komen. Maar de werkelijkheid is soms weerbarstig. En dan kun je drie dingen doen: gefrustreerd raken, afhaken/opgeven of (en dit zou ik je willen aanraden 🙂) bij jezelf blijven en van daaruit communiceren. Wat bedoel ik daarmee?

In het voorbeeld van de trapleuning: wat ik voel is angst. Ik vind het eng. En dus voel ik wat spanning, hou ik mijn adem in en ben ik opgelucht als ze beneden is. Ik heb de wens dat het anders is, dat die leuning daar komt. Stap 2: kan ik er zelf wat aan doen? Nou, misschien wel, maar daar heb ik als ik eerlijk ben echt geen zin in. Schuren, boren, verven…pfff 😕

Conclusie: ik heb mijn man nodig. Maar nou komt ie: hoe communiceer ik dat? Zodat hij me ook KAN HOREN (en dus niet als een opdracht of verwijt)? En, als er niet gelijk gehoor wordt gegeven aan mijn wens, hoe blijf ik daar dan relaxed onder?

Door bij mezelf te blijven 🙏. Verantwoordelijkheid te nemen voor mijn behoeften EN mijn gevoel. Om bij het voorbeeld te blijven: dat ik angst voel, is van mij. Evenals de keus om dat te laten voortduren (want natuurlijk kan ik het ook zelf doen of er iemand voor betalen). Dus ik zeg af en toe dat ik het fijn zou vinden als de trapleuning er komt. En laat los.

Wat vraagt dat van mij? In essentie: vertrouwen en overgave. Overgave aan hoe het is, want ik ga dus geen moeite doen om het zelf te veranderen. Vertrouwen in mijn kind, dat ze wel voorzichtig doet. Vertrouwen in mijn man, dat hij het ooit wel gaat doen. Maar bovenal: vertrouwen in mijzelf. Dat wat er ook gebeurd, het wel goed komt. Dat ik niet jammerlijk heb gefaald als moeder als ze toch een keer uitglijdt. Dat ik niet overal controle op heb – en dat ook niet hoeft. Dat ik ok ben, het goed genoeg doe en dat ik dit los mag laten ❤ .

Tegenwoordig kan ik in zo’n situatie ontspannen blijven. We hebben er geen ruzie over gekregen en de meiden maken er een spelletje van (wie het hardst op de billen kan glijden). En als er toch iemand valt; dan is dat zo. Maar dat is dan geen persoonlijk falen van mij.

Zou je ook wel meer willen kunnen loslaten? Bij jezelf kunnen blijven? En vertrouwen willen hebben? Daar kan ik je bij helpen – en dat doe ik graag 🙂. Maak gerust een afspraak voor een gratis intake, of doe mee aan de mini-retraite “Verbinden met jezelf” op zaterdag 19 maart van 11:00 tot 18:00. Een heerlijke dag die helemaal gericht is op het weer verbinden met je gevoel en ontdekken hoe je lichaam je daarbij constant de weg wijst. Je leest er alles over op deze pagina. En wil je meer weten of je aanmelden? Bel me gerust of stuur een mailtje naar selena@selenavanapeldoorn.nl. Je bent van harte welkom 🙏🌺!

Vrouwen zijn lastige wezens

Ik zie het mijn vader nog zo zeggen, hoofdschuddend terwijl hij weer achter de krant duikt en zich richt op iets wat zich wél rationeel laat benaderen. Mijn moeder was ondertussen in een emotionele bui naar boven gerend en ik stond middenin de woonkamer. Zes jaar, geschrokken en alleen met mijn gevoel.

En zo ontstond mijn masker naar de buitenwereld: sterk, onafhankelijk en rationeel vaardig. Als zesjarige was ik namelijk nog niet in staat om mezelf te geven wat ik zo nodig had: bedding. Een stel veilige armen, een knuffel en contact met iemand die MIJ zag.

Niet dat mijn ouders dat niet wilden; ze hadden er gewoon geen bewustzijn op. Wat dan weer met hun eigen achtergrond te maken heeft (want dit soort dingen worden vaak van generatie op generatie doorgegeven). Mijn verhaal gaat dan ook NIET over schuld, maar wel over gemis. En –vooral- over de weg naar heelheid.


De mannelijke energie als overlevingsstrategie

Als manier om mezelf te handhaven in het gezin waar ik vandaan kom, besloot ik (onbewust) dat ik net zo zou worden als papa. Slim, verstandig en mijn gevoelens goed onder controle. Als kind had ik niks met poppen, wel met bouwen en nog veel meer met bomen klimmen. Als tiener en jong volwassene liep ik met een grote boog om de hockeymeisjes heen, om aan te sluiten bij de nerds en Nirvana fans.  Als werkende vrouw voelde ik me prettig tussen de mannen op kantoor en had ik niks met het geroddel bij de koffieautomaat. En toen ik zwanger was, hoopte ik stiekem op een jongen (maar natuurlijk kreeg ik twee meiden 😁, met dank aan het Universum).

Ondertussen liepen relaties stuk en belandde ik in een burn out. En toen, op een grijze novemberdag zo’n 13 jaar geleden, viel het kwartje. Ik stond in mijn eerste familie opstelling en ik kreeg de uitnodiging om te buigen voor mijn moeder. En ik kon het niet. Mijn lichaam weigerde dienst, hoe hard mijn hoofd ook riep “dóe nou gewoon, dat is toch de opdracht!” en “stel je niet zo aan!”.

Dat was het begin van een lange, lange weg om thuis te komen bij mijn eigen sekse. Om me veilig (genoeg) te voelen bij vrouwen en daar rust te vinden. En eerlijk gezegd is dat soms nog steeds wel een zoektocht. Maar ik heb in de afgelopen jaren wél ontdekt hoe het is om werkelijk te kunnen leunen. Wat ervoor nodig is om beter los te kunnen laten. En om echt vertrouwen te hebben in jezelf; niet in wat je allemaal kunt, maar in wie je BENT. 

Het hoeft niet alleen

Leven vanuit die diepe rust en ontspanning, dat gun ik echt iedereen. Dus ben jij ook zo’n sterke vrouw, die altijd maar alles op wilskracht doet? Terwijl je diep van binnen voelt dat je er eigenlijk alleen voor staat? I hear you. En.. ik weet precies wat er nodig is om nu eindelijk WEL een echte verandering te bewerkstelligen. Want als je jezelf in dit beeld herkent, heb je hoogstwaarschijnlijk ook al heel wat gedaan aan persoonlijke ontwikkeling. En dat je dan ‘nog steeds’ niet helemaal gelukkig bent, ligt niet aan jou: er is iets anders nodig. Iets diepers, wezenlijkers, dat je (aanvankelijk) niet voor jezelf kunt doen. 

Wil je weten wat dat is? Maak dan nu een afspraak voor een gratis sessie, dan laat ik het je ervaren. Zodat je niet alleen cognitief maar ook gevoelsmatig heel helder hebt wat er nog ontbreekt – en wat dat nodig heeft. Het goede nieuws is dat je daar vervolgens echt geen jaren over hoeft te doen, als je maar weet waar de angel zit. Zo’n sessie is geheel vrijblijvend en vooral bedoeld om te onderzoeken wat jou het beste dient. Ben je nieuwsgierig? Stuur me dan een mail naar selena@selenavanapeldoorn.nl of app me op 0620057245 en dan neem ik contact met je op voor een afspraak. Je bent meer dan welkom!

Warme groet,

Selena

PS: in de nieuwste aflevering van mijn podcast “Van Hoofd naar Hart” ga ik in gesprek met William Wilson, systemisch coach. In ons gesprek ontdek je:

  • waarom het zo belangrijk is om je thuis te voelen bij je eigen sekse;
  • hoe we als kind op instinctieve manier onze plek binnen het gezin innemen en welke invloed dat nog heeft op ons volwassen leven;
  • wat we zijn kwijtgeraakt in onze individualistische cultuur en welk oeroud principe we weer in ere moge herstellen;
  • dat er in essentie maar twee oorzaken zijn voor een burn out en hoe je daarmee kunt werken;
  • welk diep verlangen er eindelijk wordt vervuld als kwetsbaarheid tussen mannen er gewoon mag zijn;
  • wat je als vrouw met veel mannelijke energie te doen hebt om beter los te kunnen laten en je werkelijk te verbinden met de ander;
  • wat ‘sexual grounding’ precies is en waarom dat zo helend kan zijn;
  • en dat je als ouder je kind niet kunt behoeden voor pijn, maar dat er iets wezenlijks is dat je wél voor ze kunt doen.

Luister hem nu via deze link. En heb je ervan genoten? Dan is het fijn als je de link naar de aflevering zou willen delen met je eigen netwerk. Zo help je om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van deze waardevolle informatie over de patronen die ons vaak zo diepgaand beinvloeden. Alvast bedankt!

PPS: Op zaterdag 19 maart geef ik weer een dagretraite ‘Verbinden met jezelf’ bij Liv in de Leidse Hout. Een dag die helemaal gericht is op het weer verbinden met je gevoel en ontdekken hoe je lichaam je daarbij constant de weg wijst. Je leest er alles over op deze pagina en ook hoe je je kunt aanmelden. 

Van altijd moe naar diepe ontspanning: dit kun je leren van de natuur

Er is geen ontkomen aan: er gaat weer vanalles rond.

Zo heb ik vorige week vier nachten achter elkaar doorgebracht met overgevende kinderen, ontelbare zakdoeken en diverse blauwe plekken veroorzaakt door slapende armen en benen. En daarna ging ik -natuurlijk- zelf onderuit.

Oh joy 😒.

Maar het deed me wel iets beseffen. En voordat ik je vertel wat dat is, eerst even een korte bespiegeling op ons moderne leven.

Want misschien herken je wel dat gevoel van constant ‘aan’ staan. En dat zit hem niet alleen in de bekende to-do lijstjes die nooit af komen; het komt ook door alle prikkels waar we tegenwoordig aan zijn blootgesteld.

Ik hoorde laatst in een podcast dat de hoeveel prikkels die we nu op 1 dag te verwerken krijgen, hetzelfde is als wat iemand die in de Middeleeuwen leefde op zijn hele léven te verwerken kreeg. Even daargelaten of dat wellicht een beetje overdreven is; het is in ieder geval VEEL.

En dat doet dus iets met je. Kan niet anders.

Maar wat? In ieder geval zorgt het ervoor dat velen van ons voornamelijk in het hoofd gaan leven. Dat is namelijk een begrijpelijke (en effectieve) manier om alles nog een beetje te kunnen managen. Want als je werkelijk zou vóelen hoe het voor je is (wat al die prikkels en to-do lijstjes met je doen)…..dan zou het nog weleens moeilijk kunnen worden om op de oude voet te blijven functioneren.

Dat weet je onderbewuste ook wel. En dus blijven we gewoon maar doorgaan, omdat het nu eenmaal ‘moet’. Van onszelf, of omdat anderen dat verwachten.

Met als effect een bijna constant gevoel van vermoeidheid. Tegenwoordig is het bijna raar om níet moe te zijn, want dan heb je vast te weinig gedaan. Het is een soort culturele norm om dingen gedaan te krijgen, ‘nuttig’ bezig te zijn en bovendien krijgen we zelf ook op een bepaalde manier voldoening uit vinkjes te kunnen aftikken op die to-do lijst.

Maar ten koste van wat eigenlijk?

In de eerste plaats onze gezondheid. Ik vertel je waarschijnlijk niets nieuws als ik zeg dat voldoende rust en ontspanning belangrijk is voor (onder andere) je immuunsysteem. Dat weten we allemaal wel, maar ja: hoe dan?

Als moeder van twee jonge kinderen, een eigen praktijk en een verbouwing die nog steeds niet af is moet ik bekennen dat het mij de afgelopen maanden ook onvoldoende is gelukt om rust in te bouwen.

Gelukkig is daar dan nog dat lijf dat vanzelf gaat protesteren als het echt te gortig wordt. En die vier slapeloze nachten waren de genadeklap, waarna ik gedwongen was om dagen achter elkaar letterlijk plat te liggen.

Dat is dus eigenlijk wel te laat. Want niet alleen zit ik er niet op te wachten om ziek te worden: als ik heel eerlijk ben heeft de drukte van afgelopen weken er ook voor gezorgd dat ik minder heb kunnen genieten van alles. Tuurlijk, bij momenten wel, maar mijn dagen zijn toch vooral voorbij gevlogen in een waas van activiteit. En ja, ik heb veel gedaan gekregen.

Maar als mijn dochter kwam vragen of ik samen wilde spelen, was mijn antwoord vaker ‘nu even niet’ dan ‘ja’. Een afspraak met een vriendin in plannen moest een maand van tevoren – en werd dan ook vaak afgezegd omdat er iets tussen kwam. En mijn man die heb ik wel gezien  maar echt samen iets leuks doen: mwah.

En werk? Daar krijg ik altijd energie van, omdat het echt voelt als mijn raison d’être. Als ik iemand begeleid dan ben ik er helemaal en ik geniet er altijd van. Maar ik weet ook: ik had nog veel meer gekund. Er zijn zoveel gave dingen die ik nog zou willen beginnen, maar waar ik niet toe kom…..gewoon vanwege een gebrek aan energie. Omdat ik te lang, te veel tegelijk heb willen doen. De bekende ballen in de lucht hoog houden – zonder ECHT te voelen wat mijn lichaam me aangaf.

Ja, dat gebeurd mij dus ook nog.

En dat brengt me bij het inzicht wat ik met je wilde delen. Eigenlijk is het meer iets wat ik me herinnerde, van zo’n 20 jaar geleden toen ik als studente culturele antropologie bij de Mapuche indianen in Chili mijn afstudeeronderzoek aan het doen was. En dat is: als mens hangt onze gezondheid af van onze relatie met de natuur – in de breedste zin van het woord.

De Mapuche zien ziekte en gezondheid als een rechtstreekse functie van onze relatie met onze omgeving – het ecosysteem waarin we leven maar waar we ook zelf deel van uitmaken. Is die relatie in balans dan zijn we gezond. Is er ergens in het systeem een disbalans, dan uit zich dat als ziekte (mentaal, emotioneel of spiritueel). Zij kijken niet alleen naar wat er ‘mis’ is met het lichaam maar ook naar waar iemand woont, hoe de sociale relaties zijn, voeding en –hier komt ie- het evenwicht tussen activiteit en rust.

Bovendien zien ze de mens niet als losstaand van de natuur, maar als onderdeel daarvan. En hierin zit een belangrijke les. Want als we wat meer mee zouden gaan met het ritme van de natuur, en daarmee dus ook ons eigen natuurlijke ritme, dan zou dat al een heleboel ellende voorkomen.

Maar hoe doe je dat dan, in het hectische moderne leven?

Ik voel een nieuwe aflevering van de podcast serie “Lief zijn voor jezelf- in de praktijk” opkomen, want deze blog is al veel te lang geworden😊 . Maar wat ik je nu vast mee wil meegeven is dit:

De herfst is eigenlijk een tijd voor diepe rust. Om los te laten, terug te blikken en achterover te leunen. Zodat je met een goede gezondheid en minder bagage de wintermaanden tegemoet kunt treden, in harmonie met jezelf 🙏🌺.

Vind je dat lastig om voor elkaar te krijgen in het dagelijkse? Snap ik. En het gaat een stuk makkelijker als je het niet alleen hoeft te doen. Daarom wil je van harte uitnodigen om een keer te komen kijken bij de (gratis) Bijtankavonden die ik organiseer. Wil je daar meer over weten? Mail me dan op selena@selenavanapeldoorn.nl en ik vertel je er meer over.

En wil je echt even stilstaan bij jezelf en wat JIJ nodig hebt om je weer goed te voelen? Dan is een gratis persoonlijke sessie wellicht iets voor jou. 

Warme groet,

Selena
0620057245

Nooit goed genoeg

Ik knipper even een paar keer met mijn ogen. Want na een paar witte wijntjes bij 34 C kun je iets nog weleens verkeerd begrijpen. Maar nee, het staat er echt:
 
“Ik vind jou een fijne interviewster en je stelde mooie vragen. Toch kan ik geen akkoord geven op de podcast, omdat ik bij het naluisteren voel dat het resultaat voor mij niet is hoe ik mijn praktijk wil neerzetten”.
 
Ik haal een paar keer diep adem….wat niet helpt. Er ontglippen me een paar woorden waar de kinderen veel te dichtbij voor staan. Om vervolgens ook nog eens een nacht slecht te slapen.
 
En toen viel het kwartje . Wát een geweldig voorbeeld!
 
Om twee redenen. De eerste is dat het dus helemaal niks zegt ‘hoeveel je al gedaan hebt’ aan je persoonlijke ontwikkeling. Nog steeds kun je jezelf flink in de weg zitten door die ene destructieve gedachte te geloven:
 
NIET. GOED. GENOEG.
 
Want nu zal niemand van jullie weten wie zij is of wat ze te bieden heeft. En het mooie, oprechte gesprek dat we hadden zal nooit de wereld in gaan – wat een gemiste kans!
 
Maar ik snap het wel. Want eerlijk is eerlijk: zichtbaar (lees: kwetsbaar) worden is doodeng. Daar is dan de vrouw met de zweep, die zegt dat het altijd beter kan. Nee, moét.
 
Die innerlijke stem die je constant opjaagt om nog beter je best te doen. Voor je kinderen, je man, je vrienden en je collega’s……om het maar zo goed mogelijk te doen allemaal.
 
Vermoeiend. En frustrerend.
 
De tweede reden waarom dit zo’n goed voorbeeld is, gaat over wat mij na het lezen van dit berichtje gebeurde. Ik schoot namelijk flink in mijn hoofd. ‘Wat nu? Hoe los ik dit nou weer op?’ Mijn mooie planning werd in de war geschopt……stress!!!
 
Want ik had tenslotte wel beloofd dat er deze week een nieuwe podcast online zou komen (wist jij allang niet meer hè. Maar ik wel 😏). En bovendien had ik al een dikke vier weken niks meer verstuurd. Dus. Aan de bak!
 
Resultaat: een verloren middag tussen niet-uitgepakte koffers, twee versies van deze blog die allebei ‘niet-goed-genoeg’ waren (ja, je mag lachen). Frustratie. Opbouwende spanning. Werden versie drie en vier niet beter van.

En toen floepte ik eruit. Mede doordat mijn man heel droog opmerkte “zo, is ze er weer?”. Maar vooral doordat ik gestopt ben met ‘doen’ en even ben gaan zitten. En toen kon voelen wat het eigenlijk met MIJ deed en dat ik MEZELF IETS ANDERS GUN. Namelijk: genieten van de laatste vakantieweek met de kinderen, rustig opstarten qua werk en niks haasten.
 
Dat is waarom ik dit met je wilde delen. Ten eerste to ‘walk the talk’ want ja, mij gebeurt het ook nog en nee, dat geef ik liever niet toe want dat staat niet professioneel. Ofzo. Maar het is wel echt en wie weet vind je er wat herkenning in.
 
Ten tweede wil ik je hiermee ook een voorbeeld geven van hoe je weer terug kunt komen bij jezelf, als je per ongeluk weer even gelooft dat die strenge stem gelijk heeft. Zodat jij je ook niet meer zo gek laat maken dat je strak staat van vermoeidheid en frustratie.
 
Je hoeft alleen maar te weten waar de angel zit – en hem eruit te halen. Is dat makkelijk? Nee. Lukt ook niet altijd. Maar die keren dat het wel lukt, zijn goud.
 
Lieve groet,
 
Selena
 
 
PS: Ik weet wel dat die strenge stem er waarschijnlijk een stokje voor gaat steken, maarrre…..nu alles weer begint: pak EERST voldoende tijd en rust voor jezelf. Gelijk in de 5de versnelling hoeft echt niet. En bovendien is -zoals ik net in Slovenië ontdekte-  vooral bergopwaarts is de 1ste versnelling meestal een stuk effectiever 😏.
 

Dit had ik beter niet kunnen doen

Naar adem snakkend en met één hand aan een touw boven mijn hoofd, kijk ik naar beneden. Tussen het gevlochten touw en het bladerdek door zie ik ergens ver onder me de grond. Nog een paar stappen naar het plateau, waar mijn oudste dochter al ongeduldig staat te wachten.

Met een laatste krachtsinspanning til ik de jongste omhoog, die bij de aanblik van de lange glijbaan gelijk roept “nee mama, dat wil ik niehiehieeeeeeeet!”. Wist ik wel. Maar ja, ze móest en zou mee.

Dus ik weer vier touwtunnels naar beneden, deze keer met een paar beentjes om mijn middel geklemd en een paar handen om mijn keel (“lieverd, hou mama eens bij de schouders vast, zo kan ik niet ademen”).

Eenmaal veilig op de grond is daar een hele boze, huilende 6 jarige. Want ik had beloofd dat ik met haar mee zou gaan van de glijbaan. En dit is niet de eerste teleurstelling die ze die dag te verwerken had. In tegenstelling tot 35 jaar geleden (toen ik in de Apenheul was en waarvan ze foto’s had gezien), zaten de doodskopaapjes nu namelijk achter tralies-  in plaats van op haar hoofd.

Bovendien hadden we een half uur gelopen om op de bewuste speeltuin te komen, mocht ze geen ijsje als lunch en hadden mijn ouders (die mee waren) net gezegd dat ze eerder naar huis gingen omdat ze moe waren.

Ik snapte het dus wel, dat ze helemaal los ging. Flink stampvoetend en met de tranen over de wangen rollende gilde ze “maar mama, je had het belóófd!!!”.

Bijna ging ik het uitleggen. Dat ik haar zusje niet alleen naar beneden kon laten klimmen, dat ik echt te groot was voor die krappe buis en dat ik wel snapte dat ze teleurgesteld was maar dat er toch ook andere leuke dingen waren die we konden doen?

Zou jij dat ook doen? Ja toch?

Want zo gaat dat. Vooral als er gevoelens zijn die we als minder prettig ervaren. Met de beste bedoelingen gaan we dan -onbewust-  totaal over de beleving van onze kinderen heen. Vertellen we ze dat ze niet teleurgesteld/boos/verdrietig/bang hoeven te zijn, want….. En dat is hoe ze leren hun gevoel te onderdrukken. Binnen te houden. Of zichzelf er de schuld van te geven.

Precies zoals dat ook met ons zelf is gebeurd. Want wie had er ouders die echt ruimte konden geven aan frustratie? Die aanwezig konden zijn bij alle emoties die je had, zonder op te willen lossen of weg te wuiven? Dat bedoel ik. En dat ligt er niet aan dat je ouders niet van je zouden houden of het ‘fout’ hebben gedaan. Ze wisten gewoon niet beter.

Maar ondertussen stond jij er wel alleen voor met al die intense gevoelens. Dus wat er dan gebeurd is dat je leert om vooral in je hoofd te gaan leven. En met dat hoofd gaat proberen om je emoties te managen. Wat niet alleen heel vermoeiend en verwarrend is, maar ook uiteindelijk niet werkt. En dat laat je lichaam je dan vanzelf wel een keer weten, met allerlei pijntjes en – als je maar lang genoeg doorgaat – een burn out.

Herkenbaar?

Wat nodig is, is dus dat je leert hoe je wérkelijk bij alles wat je voelt aanwezig kunt zijn. Daar ruimte aan kunt bieden, zonder erin weg te zinken. Want alleen zo krijg je toegang tot wat dat lijf je allemaal te vertellen heeft – en kun je meer gaan leven vanuit ontspanning en vertrouwen, in plaats van constant hard je best doen. Pijn, ongemak en teleurstelling horen nou eenmaal bij het leven en echte vrijheid ligt in het leren surfen op de golven van AL je emoties.

En kun je allemaal wel weten, maar zie daar nog maar eens aan te denken in the heat of the moment. Toevallig lukte me dat die middag op de Apenheul. Ik keek naar mijn intens boze en verdrietige dochter, slikte alle uitleg in en zei: “Zo, wat ben jíj boos zeg.”

“Jahahaaaaaa…….”, zei ze met hangende schoudertjes en trillende onderlip. In mijn hoofd was ergens een stem die riep dat het mijn schuld was. En achter me hoorde ik mijn moeder tegen mijn vader (die er niks van snapte, al dat gedoe) zeggen “ja, ze had het beloofd….”.

Maar dat was achtergrondruis. Ik trok haar op mijn schoot en zei: “Het is ook stom. En je moest ook al zo ver lopen. En je kon geen aapjes aanraken.” Haar lichaam begon nog meer te schokken en met diepe snikken vertelde ze hoe dat voor haar was. En ik hield mijn mond.

Vervolgens sprong ze van schoot en liep met nieuwe energie richting het volgende apenverblijf.

Et voilá. Zo simpel kan het zijn. Wat heel makkelijk had kunnen ontaarden in zwaar drama, gevoelens van schuld (van mij) en eenzaamheid (van haar) was een moment van verbinding geworden. En daarna kon ze weer vrolijk verder. Want emoties willen niet opgelost, uitgelegd of onder het tapijt geschoven worden. Ze willen gezien worden. Gevoeld worden. Ruimte krijgen.

Maar hoe doe je dat dan? Tja, je kunt dat pas voor je kinderen doen als je het eerst en vooral voor jezelf kunt. Als die innerlijke zweep er niet meer overheen gaat zodra je iets ‘fout’ doet, maar dat ook die achtergrondruis wordt. Als je in staat bent om jezelf te zien, mildheid te voelen en niet meer zo triggert op wat anderen vinden.

En dan nog lukt het lang niet altijd. Want een paar uur later stapten we in de auto voor de rit van 1,5 uur naar huis, en toen we de snelweg opreden bleek dat de dvd schermpjes kapot waren……Chaos en gegil op de achterbank- gevolgd door geschreeuw van mij. Ik had het niet meer in me. Niks geen verbinding en begrip maar gewoon-doen-wat-ik-zeg. NU.

Tja. Niks menselijks is mij vreemd. Maar ik straf mezelf daar niet meer voor af. Wel is het een teken dat ik dus echt toe ben aan vakantie. En die neem ik dan ook. We gaan 4 weken kamperen in de bergen van Slovenië en in de volgende blog ga je lezen of dat ook echt zo leuk was als ik nu denk 🙂.

Ik wens je een hele fijne zomer waarin je ook echt wat bijkomt van alles…..of je nou thuis blijft, ook gaat kamperen of een pretpark moet overleven. Het goede nieuws is dat je in ieder geval niks hoeft op te lossen: voelen is genoeg.

Lieve groet,

Selena

PS: veel vrije tijd en zin in inspiratie? Ik ken nog een goede podcast die je zou kunnen luisteren 🙂…

Deze eigenschap is alles wat je nodig hebt

“Wat nou als het wéér niet lukt”?

Ze bijt op haar onderlip om de opkomende tranen tegen te kunnen houden. Zonder veel succes.

Op haar intakeformulier lees ik dat ze al heel wat energie heeft gestopt in haar persoonlijke ontwikkeling: EMDR, een psycholoog (na een burn out), yoga, loopbaan coaching en een mindfulness training. En alles heeft wel wat gebracht, maar die kritische innerlijke stem is er nog steeds.

Ik zit tegenover haar en zie hoe ze denkt (maar niet zegt): “Wat als het MIJ weer niet lukt? Als ík het gewoon niet kan?”.

“Wat is ‘het’?”, vraag ik.

Lichte verwondering. Stilte. Diepe denkrimpels.

Ik vind het echt fascinerend hoe we het vaak zo makkelijk vinden om te benoemen wat we níet meer willen, en hoe moeilijk het blijkt te zijn om te verwoorden wat we nou eigenlijk precies WEL willen bereiken (en ik zeg ‘we’, omdat ik mezelf hier ook nog regelmatig op betrap). Het lijkt wel alsof we gewoon geprogrammeerd zijn om te zien wat er allemaal mis is. En als je daar dan bewustzijn op krijgt, kun je je weer schuldig voelen over dat je zo ondankbaar bent….pffff.

Ons meest diepe verlangen
Maar ik dwaal af. Terug naar ‘het’. Dat diep weggestopte verlangen om blij te zijn met jezelf. Om werkelijk van jezelf te kunnen houden. Dus níet als een soort mantra jezelf daarvan te proberen te overtuigen (omdat je ergens hebt gelezen dat ‘zelfacceptatie de sleutel is’ en dat het de bedoeling is dat je ‘alles er helemaal laat zijn’😝 ) Nee, ik bedoel echt kunnen VOELEN, diep van binnen, hoe leuk en mooi en lief je bent. Dat je ertoe doet. Goed genoeg bent.

Bij mij lopen de tranen over mijn wangen iedere keer als iemand bij dat gevoel komt. Bij die diepe kern van liefde voor zichzelf. Als er verzachting is, een glimlach en diepe ontspanning. Al is het maar heel even en voor dat ene moment: dat is goud.

Want het is er dus. Ook in jou. Je kunt erbij wanneer je maar wilt – als je eenmaal hebt ontdekt hoe. En het grappige is: het is echt veel dichterbij dan je nu denkt. Het voornaamste wat je te doen staat, is nieuwsgierig zijn. Gaan ontdekken hoe je lichaam je constant de weg wijst. Zodat je niet meer zo hard je best hoeft te doen, maar veel meer vanuit ontspanning kunt gaan leven.

Ik laat je met alle liefde ervaren hoe dat werkt. Word ik ook weer heel blij van namelijk 🙂. Dus ben je benieuwd, dan weet je me te vinden (en maak je een afspraak voor 15 juli heb je dan ook nog de zomerkorting van 100 euro te pakken – laatste kans!).

Nieuwe aflevering van de podcast
Zó leuk vind ik dit. Ieder keer weer heb ik heerlijke gesprekken met mensen, waarin ik mijn eigen enthousiasme mag delen en waarin ik zelf ook weer geïnspireerd raak. Wat een feest. Ook deze keer was het weer genieten tijden de opname. Ik praat in de nieuwste aflevering met collega Sirpa van der Steen–Ilsink, verbindingscoach. In ons gesprek ontdek je:
  • dat alles uiteindelijk draait om verbinding; die met jezelf én met anderen;
  • hoe we onze gevoeligheid soms moeten uitschakelen om te overleven;
  • dat de angst voor het oordeel van een ander ons behoorlijk af kan remmen;
  • welke eigenschap onmisbaar is als je echt jezelf wilt zijn;
  • dat alles wat je voelt klopt en je mag leren om daarop te vertrouwen;
  • hoe je grootste pijn de ingang kan zijn naar een dieper contact met jezelf;
  • en dat ook een straatmeid kan ontdekken wie ze werkelijk is – zolang ze haar nieuwsgierigheid maar blijft volgen.
Je luistert hem in de browser via de website of op Spotify. En als je het een leuke aflevering vindt, deel hem dan op je social media of in een persoonlijk bericht naar je netwerk: zo help je steeds meer mensen ontdekken hoe waardevol het is om echt naar je gevoel te leren luisteren. Alvast bedankt!

Lieve groet,
 
Selena

PS: bijna zomervakantie, dus als jouw leven een beetje lijkt op dat van mij dan ben je nu druk met het afronden van alles – kinderen bijna vrij, laatste loodjes op werk, vakantie regelen etc. Het laatste wat je kunt gebruiken is dus nog iets op je ‘to-do’ lijstje. Tegelijkertijd: hoe fijn is het om te weten dat je na de zomer nu eens écht aan de slag gaat om wat liever te worden voor jezelf? Dat je daar tijd en aandacht voor gaat nemen?

En wel met een stok achter de deur –  omdat je al een afspraak hebt staan met mij 🙂? Je weet dat het er anders toch niet van komt – en boek je vóór 15 juli je gratis sessie alvast in, dan profiteer je dus nog van die 100 euro zomerkorting op een traject mocht je besluiten door te willen. Ook als die gratis sessie pas in september plaatsvindt. Zonde om die te laten liggen, toch?

Kun jij met blote billen op een mierenhoop blijven zitten?

“Gewoon aanwezig blijven. Bij alles wat er is. Hoe moeilijk kan dat nou helemaal zijn?“. 

Dat dacht ik, toen ik 22 jaar geleden ergens in de bossen van Californië van een leermeester de opdracht kreeg ‘to just sit with it’. Simpel toch?

Ongeveer net zo simpel als met blote billen bovenop een mierenhoop gaan zitten. Van die rode mieren, die ook flink bijten. Je instinct is dan namelijk niet om te blijven zitten. En als het om emoties in jezelf gaat die niet direct heel fijn zijn, dan is de reactie om daar zo snel mogelijk bij weg te willen een hele normale. Alleen niet zo helpend.

Want ze zijn er nou eenmaal, die lastige emoties en gevoelens. En ze zijn er niet voor niks. De kunst is, om niet reactief direct op te springen en gillend weg te rennen, maar te blijven zitten. Nieuwsgierigheid te ontwikkelen naar wat ze je te vertellen hebben; over jezelf, en je relatie met de wereld om je heen. 

Waarom? 

Omdat je anders het grootste deel van je leven (en je energie) blijft besteden aan het vermijden van vervelende gevoelens en het najagen van plezier. En dat is niet alleen heel vermoeiend, maar ook onvrij. 

Nou hoef je natuurlijk helemaal niet zo’n Zen monnik te worden die alles wat het leven over hem uitstort met een vriendelijke glimlach van zich af laat glijden. Je mag bijvoorbeeld best boos worden, flink stampvoeten, even lekker uithalen naar een paar kussens. Dat zou ik je zelf aanraden als het om boosheid gaat, want die energie van woede heeft beweging nodig om te ontladen (en niet vast te gaan zitten in allerlei fysieke klachten of depressie). Maar daarna dan gaan zitten en voelen wat er bij jou van binnen allemaal is, daar echte aandacht voor hebben zonder ervoor weg te rennen, DAT is zelfliefde. Dan ben je namelijk werkelijk aanwezig bij jezelf – met alles wat er is.

Bonus: dan heb je trouwens ook veel meer kans om te ontdekken waar zo’n lastig gevoel nou echt over gaat – en wat het nodig heeft. Je ontdekt dan als het ware wat je werkelijke behoefte is, onder al die emotie. En als je dat eenmaal weet, dan wordt het een stuk makkelijker om daar ook voor te gaan zorgen. 

In de nieuwste aflevering van de podcast praat ik met lichaamsgericht therapeut en leraar Zijnsoriëntatie Marlies Roosendaal over hoe je dat nou eigenlijk doet, dat zitten met jezelf. Je luistert de aflevering hier. 

Liever zelf ervaren? Kom dan naar de workshop “Liever worden voor jezelf” die ik op zondag 19 juni weer geef bij Liv in de Leidse Hout. Meld je aan door te mailen naar selena@selenavanapeldoorn.nl. Je bent van harte welkom!

Lieve groet,

Selena

Echt zijn is doodeng

Authentiek zijn.

Als doel scoort het hoog op het wensenlijstje, vooral bij mensen die al iets aan persoonlijke ontwikkeling hebben gedaan. Het is ook zo’n prachtig woord, “authenticiteit”, en het klinkt als iets wat mooi en goed en nastrevenswaardig is.

Maar….maar wat BEDOELEN we daar nou eigenlijk precies mee? En waarom zou je dat willen, ‘authentiek zijn’?

Eerst maar even het antwoord op de eerste vraag. Als begrip is het behoorlijk vaag, en ik denk dan ook dat iedereen er zo zijn eigen invulling aan geeft. Voor mij betekent het ECHT zijn. Nu lijkt dat misschien heel simpel, maar dat is het lang niet altijd. Want, hoe vaak vertel jij iemand wat je ECHT denkt? Hoe vaak deel jij wat er echt in je omgaat, ook die dingen waar je niet blij mee bent van jezelf? En hoe vaak luister jij naar wat je diep van binnen weet dat er nodig is – maar wat je lastig of eng vindt om te doen?

Dat bedoel ik.

Die vriendin vertelt je heel enthousiast over haar nieuwe baan, en jij ziet al aankomen dat ze daar doodongelukkig in gaat worden. Zeg je dat dan? Of hou je je mond omdat je de sfeer niet wilt bederven en bang bent dat ze jou stom vindt als je je uitspreekt?

Je bent eigenlijk hartstikke onzeker over die presentatie die je moet geven op je werk; deel je dat met de mensen om je heen en vraag je om hulp? Of zet je je kaken op elkaar en ga je nog harder werken en doe je het wel alleen?

Je weet echt wel dat je rust en tijd voor jezelf nodig hebt en je hebt visioenen van een weekendje alleen of met een vriendin naar Madeira , maar ja, de kinderen…..die arme man…..je werk…..etc.

En nou komt ie: het een is niet beter dan het andere. Echt niet. Waar ik het over heb als ik zeg “echt zijn”, is dat JIJ in ieder geval IN JEZELF heel helder hebt en kunt voelen wat er speelt. Dat je bewustzijn hebt op je eigen beweegredenen, en zo ook een keuze kunt maken wat je ermee wilt doen. Of niet doen. In overeenstemming met wat jij belangrijk vindt en hoe jij je leven in wilt delen. Wat klopt – VOOR JOU.

Want als je voornamelijk dingen doet die ‘moeten’ en gedreven wordt door je eigen onbewuste patronen, dan is dat dodelijk vermoeiend. En je wordt er ook geen blij mens van. Waar het om gaat is leren hoe je kunt leven in overeenstemming met wie jij ECHT bent. Van binnen. Zodat je met ontspanning en vertrouwen van je leven kunt genieten (en dat is trouwens het antwoord op de ‘waarom’ – vraag 🙂).

En je lichaam wijst je daarin, zoals altijd, de weg. In de nieuwste aflevering van de podcast praat ik met lichaamsgericht therapeut Els de Ruijter over hoe je echter kunt zijn in je leven. Je beluistert hem door op deze link te klikken.

LAATSTE 2 PLEKJES VOOR DAGRETRAITE “VERBINDEN MET JEZELF”

Heb je zo’n authentieke behoefte aan serieuze tijd voor jezelf 🙂? Dan heb je nog een laatste kans om aanstaande zaterdag aan te sluiten bij de mini-retraite in de Leidse Hout. Samen met mindfulness trainer Guido (te beluisteren in een eerdere aflevering van de podcast) heb ik een prachtig programma voor je samengesteld met de pareltjes uit lichaamswerk en mindfulness. Je ontdekt tijdens deze dag hoe je:

  • vriendelijker wordt voor jezelf;
  • meer rust krijgt in je hoofd en in je lijf;
  • beter kunt ontspannen bij hoe het is;
  • met je ademhaling kunt werken om jezelf letterlijk en figuurlijk meer lucht te geven;
  • beter bij jezelf kunt blijven, ook in uitdagende situaties.

Meer over het programma en alles praktische informatie lees je hier. En wil je meedoen? Meld je dan direct aan want er zijn nog maar 2 plekjes vrij!

Lieve groet,

Selena

 

PS: Er komt ook nog een workshop van mij aan op 27 juni, die helemaal gaat over liever worden voor jezelf en hoe je lichaam je daarbij helpt. Dus als het de 12de niet uitkomt dan is er nog een herkansing. Hierover later meer.

Leren luisteren naar je lijf

“En hoe is dat voor je?”

Stilte. De frons in het midden van haar voorhoofd verdiept zich nog wat en er tekent zich een groot vraagteken af boven haar hoofd.  Maar de hapering is van korte duur en al gauw komt  er een antwoord.

“Nou….niet leuk. Want het is helemaal niet waar dat….” en ze gaat verder met uitleggen wat er eerder die week is gebeurd tussen haar en een collega. Het is duidelijk dat ze er al veel over heeft nagedacht en dat haar hoofd koortsachtig zoekt naar oplossingen.  Logisch, want dat is wat hoofden doen. Begrijpen, scenario’s bedenken, risico inschattingen maken en een actieplan opstellen.

Maar zonder contact met je gevoel is dat ongeveer even effectief als heel hard trappen op een fiets waarvan het stuur geblokkeerd is. Je komt misschien wel vooruit, maar het vooral veel verspilde energie. Want bij de eerste bocht of boom gaat het mis.

Bedenken wat je moet doen zonder EERST goed te voelen wat er bij jou van binnen gebeurd, is hinkelen op één been. Je hebt dan maar toegang tot de helft van alle informatie over een bepaalde situatie. En nog niet eens de belangrijkste helft. Want al is ons ego en ons rationele denken nogal overtuigd van zijn eigen superioriteit :), het lichaam weet het meestal beter. Je hoeft er alleen maar naar te leren luisteren.

LEREN LUISTEREN NAAR JE LIJF

Hoe je dat doet? Het begint bij meer uit je hoofd en in je lichaam komen. Daar zijn heel veel manieren voor maar weinig zo effectief als bewust leren ademen en werken aan je gronding.  En als je dan eenmaal meer met je aandacht in je lichaam bent, is de volgende stap om te ontdekken wat dat lijf je te vertellen heeft. Dus leren om je lichaamssignalen te begrijpen – en serieus te nemen.

Want, ik zeg het wel vaker: we zijn zoveel meer dan een wandelend hoofd. In de nieuwste aflevering van mijn podcast is dit precies waar het over gaat. Ik praat daarin met Tessa Harts, lichaamsgericht psycholoog en eigenaar van de opleiding “De psychologie van het lichaam”. Die aflevering beluister je hier.

WIL JE HET ZELF ERVAREN?

Dat kan natuurlijk ook. Er komen namelijk twee hele gave dagen aan waarop je zelf kunt komen ontdekken wat jouw lichaam je te vertellen heeft. Als je ook maar een kléin beetje herkent dat je vooral in standje overleven zit, minder aan jezelf toekomt dan je zou willen en wel weet dat je meer naar je lijf zou moeten luisteren (maar niet goed weet hoe), dan wil je dit echt niet missen.

Je kunt de korte en de lange versie komen doen, want op zaterdag 12 juni geef ik samen met Guido Madera een heerlijke dagretraite ‘Verbinden met jezelf’, waarin we de pareltjes van mindfulness en lichaamswerk voor je hebben samengebracht. Aan het eind van die dag sta je weer stevig in contact met je gevoel, je lichaam en wat JIJ nodig hebt om je weer goed te voelen.

En op zondag 27 juni geef ik zelf van 14:00 tot 17:00 een workshop ‘Lief zijn voor jezelf’, waarin het lichaam echt centraal staat. Ik laat je met concrete oefeningen zelf ervaren hoe het is als je uit je hoofd, in je lijf zakt. Tipje van de sluier: die kritische innerlijke stem wordt daar een stuk milder van en je voelt beter wat er bij jou van binnen gebeurd. Zodat je weer weet welke kant je op moet en niet meer rond blijft fietsen met dat geblokkeerde stuur.

Aanmelden is simpel: stuur een reply of stuur een berichtje naar 0620057245. En twijfel je welke van deze dagen geschikt voor je is? Laat het me even weten en ik bel je even voor overleg.

Ga ik nu even een dansbaar muziekje opzetten om weer in mijn eigen lijf te komen, want zo’n blog schrijven, da’s toch wel veel hoofdwerk J.

Lieve groet,

Selena

PS: Ben je eraan toe om je eigen gevoel écht serieus te gaan nemen? En wil je leren vertrouwen op jezelf – niet in wat je kunt, maar wie je bent? Kom dan eens langs voor een gratis sessie van 30 minuten waarin ik je precies vertel wat daarvoor nodig is. Bellen mag ook.

DE ECHTE REDEN DAT JE ZO MOE BENT

Nee, het komt niet door de lockdown 

Dat je je zo uitgeblust en futloos voelt, met veel minder energie dan je zou willen.
En ook niet door het feit dat je het druk hebt met werken en een gezin draaiende houden.

Tuurlijk, dat kost allemaal energie. En de lockdown en alles wat erbij komt kijken is zwaar. Zeker als je kinderen thuis hebt en dat ook nog met werk moet combineren. Of er exra financiële stress is ontstaan, of gezondheidsproblemen.

Allemaal ellendig en echt. Maarrrrrr……..

Als je goed bij jezelf bent, kun je dat dragen. Want wie echt voor zichzelf weet te zorgen (en dan bedoel ik niet een keertje afspreken met een vriendin of lekker lang in bad zakken) loopt niet leeg. Externe omstandigheden kunnen dan nog steeds leuk of niet leuk, zwaar of licht zijn: ze bepalen niet (of veel minder) hoe jij je dan van binnen voelt. 
 

Don’t shoot the messenger 

De echte reden dat je zo diep vermoeid bent, is……dat je niet zo goed voor je jezelf zorgt. En voordat je nu boos je telefoon of laptop weglegt – laat het me even uitleggen. Want het komt niet door jou dat je daar geen ster in bent en je doet ook niks ‘fout’: het is aangeleerd en (dit is het goede nieuws) heel erg oplosbaar. 

Voordat ik in de uitleg duik heb ik een paar korte vragen voor je om even bij stil te staan. Herken je dat je:

  • vooral bezig bent met voor anderen te zorgen en nauwelijks toekomt aan jezelf;
  • het lastig vindt om te verwoorden wat JIJ precies nodig hebt;
  • ‘rust’ het eerste is dat boven komt als ik je zou vragen naar je verlangen;
  • gezonde grenzen stellen wel ‘een dingetje’ voor je is;
  • moeite hebt om tijd en ruimte voor jezelf te maken;
  • baalt van jezelf omdat je ‘wel weet’ dat je beter voor jezelf zou moeten zorgen, maar dat om de een of andere reden toch niet goed lukt?

Ja? Rot voor je…..maar dan weet ik wel precies wat je nodig hebt :). Namelijk: leren hoe je jezelf kunt geven wat je ooit van anderen nodig had, maar niet hebt gekregen. Want als je nog steeds leest dan doe ik even de brutale aanname dat er vroeger niet zoveel aandacht of ruimte was voor JOUW emoties en behoeften. Dat je vooral werd gewaardeerd op wat je allemaal kon, hoe slim en verstandig je was. Ik denk dat je geleerd hebt om het wel zelf (en alleen) te doen, en dat je daar ook heel goed in bent geworden. 

En daar is helemaal niks mis mee. Sterk zijn, eigen verantwoordelijkheid nemen en goed voor je kinderen willen zorgen zijn mooie eigenschappen. Maar de vraag is wel: hoe zit het ondertussen met jou? Hoe goed lukt het je om ondertussen ook nog oog te hebben voor wat JIJ nodig hebt? En daar dan ook voor te zorgen?

Natuurlijk kun je nog wel even zo doorgaan. Maar vroeg of laat breekt dat je op. In het beste geval snauw je vaker dan je lief is tegen je kinderen en geniet je eigenlijk nergens meer echt van. In het ergste geval raak je daadwerkelijk overspannen en kun je helemaal niks meer. Geen fijn vooruitzicht, toch?

Bovendien hoeft het niet zo te gaan. Want leren om er op emotioneel terrein voor jezelf te zijn, je eigen gevoelens en behoeften serieus nemen, is echt te doen. De eerste stap is bewustwording:  niet alleen van dat dit is wat er speelt, maar vooral ook van jezelf en je eigen lijf. Want: bewustzijn alleen is niet genoeg.
 

De gouden combinatie: mindfulness en lichaamswerk

Heel veel mensen weten inmiddels de weg naar mindfulness wel te vinden, zeker als ze willen leren beter met stress om te gaan of bewuster willen worden van zichzelf. Maar echte verandering vraagt meer. Daarom ben ik een samenwerking aangegaan met mindfulness trainer Guido Madera. Want als tool voor meer (zelf)bewustzijn is mindfulness geweldig – en ik ga dan nog een paar stapjes verder. Door daarna te gaan werken met beweging, ademhalingen en ontmoeting wordt je je niet alleen bewust van alles wat er in je leeft, maar krijg je ook hele concrete handvaten om er iets mee te doen. 

Ben je nieuwsgierig? Luister dan zeker naar de nieuwste aflevering van mijn podcast, waarin ik in gesprek ga met Guido. Je hoort daarin:

  • een voormalig directeur en vader van vier kinderen vertellen over zijn burn out- en de levenslessen die daarop volgden;
  • wat een van de grootste uitdagingen is in deze Corona-tijd en wat mindfulness daarin kan brengen;
  • hoe je uit standje overleven komt en weer echt contact kunt maken met jezelf;
  • dat meer bewust zijn van je automatische reacties leidt tot meer energie voor je dagelijks leven;
  • hoe je ontdekt wie je eigenlijk bent (hint: níet je gedachten of je gevoelens);
  • hoe je echte transformatie kunt bereiken, ook als je al veel hebt gedaan op het gebied van persoonlijke ontwikkeling;
  • hoe vertragen je helpt om beter keuzes te maken, naar dat wat goed voor JOU is;
    wat je kunt doen als je merkt dat je structureel je grenzen over aan het gaan bent, om weer wat meer terug te komen bij jezelf;
  • dat je je eigen stress niet hoeft op te lossen, maar ruimte kan maken voor het zelfhelend vermogen van je lichaam;
  • alles over de dagretraite ‘Verbinden met jezelf’ die Guido en ik op 12 juni gaan geven.

Je kunt hem hier beluisteren. Vond je het een mooie aflevering? Deel hem dan met iemand van wie je denkt dat hij/zij er iets aan zou kunnen hebben, of op je Facebook pagina. Mijn dank is groot!
 

Extra mini-retraite “Verbinden met jezelf”

In de vorige blogs las je al wat over een training van 4 avonden die Guido en ik gaan starten eind deze maand en ik stond er zelf ook een beetje van te kijken maar: die zat binnen een paar dagen al helemaal vol! En nog steeds blijven mensen mailen  met interesse. Dus we hebben het volgende bedacht:

Op zaterdag 12 juni van 10:00 tot 17:00 geven we een dag retraite ‘Verbinden met jezelf’. Qua inhoud is een een verkorte versie van de training en het wordt echt te gek. Een hele dag lang mag het helemaal gaan over JOU: je ontdekt hoe het nou eigenlijk echt met je gaat en wat je nodig hebt om weer lekker in je vel te komen. Bovendien krijg je een berg aan concrete tips en oefeningen mee zodat je ook na deze mini-retraite goed voor jezelf kunt blijven zorgen. Op elk niveau. 

De locatie is het prachtige Liv Yoga Centrum in de Leidse Hout, en voor het hele programma -inclusief een compleet verzorgde vegetarische lunch- betaal je maar 125 euro. Je leest er alles over op deze pagina. En heb je interesse? Meld je dan gelijk aan want er dus echt veel animo! En nog steeds maar 10 plaatsen, vanwege de maatregelen. Meedoen is heel simpel, stuur even een reply op deze mail of bel me op 0620057245 en je bent erbij!

Lieve groet,

Selena

PS: En als je iemand kent (die vriendin, collega, buurvrouw) waarvoor je denkt dat deze dag fijn zou kunnen zijn, stuur dan vooral de met alle informatie link naar de pagina even door! Mijn dank is groot (en die van haar straks ook :)). 

PPS: Wil je gewoon een middag iets doen, en weet je dat het een goed plan zou zijn om meer uit je hoofd en in je lijf te komen? Dan heb ik ook iets voor je: op zondag 27 juni geef ik van 14:00 tot 17:00 een workshop “Lief zijn voor jezelf’. Voor iedereen die wel wat milder voor zichzelf zou willen zijn. Ook hier is beperkt plek dus neem gelijk even contact met me op als het je aanspreekt. Je bent welkom!