Hoe je trouw blijft aan jezelf, in contact met een ander

Relaties; het zijn soms lastige dingen 

Vooral als andere mensen niet doen wat jij wilt. Of als je het gevoel krijgt dat je niet gehoord, gezien of gewaardeerd wordt. Dat doet namelijk pijn. En hoe we daar dan meestal mee omgaan, is dat we dan nog harder gaan werken. Beter ons best gaan doen om WEL begrepen of gehoord te worden. We gaan proberen om op die ander in te praten, uit te leggen, of we verzinken in frustratie of verdriet. “Het lijkt wel of mijn gevoel er helemaal niet toe doe”. “Ze begrijpt me gewoon niet”. “Ik moet ook alles alleen doen”. Enzovoorts. 

Herken je daar iets van? Zou niet zo gek zijn, want dat is wat de meeste mensen hebben geleerd. Om bij problemen (en de vervelende gevoelens die dat oproept) weg te gaan. Begrijpen, oplossen en weer door. Helemaal vanuit het hoofd. En soms werkt dat ook prima. Vooral als het praktische problemen zijn. Maar emotionele problemen, botsingen tussen mensen waar gevoelens een rol in spelen, vragen om iets anders.  

Bij jezelf blijven

Wat dan? Nou, om te beginnen dat je met je aandacht niet meer helemaal naar de ander toe gaan maar VOELT wat er bij JOU van binnen gebeurd. Dat klinkt simpel, maar dat is het niet. Want waarschijnlijk kom je dan pijn en ongemak tegen. En onze eerste reactie is dan daar zo snel mogelijk van wegwezen. Maar laat dat nou net het omgekeerde zijn van wat er nodig is, als je wilt leren om ECHT voor jezelf te zorgen. Om te voelen waar het jou werkelijk om gaat, zodat je ook weet wat JIJ nodig hebt. Want alleen als je dat weet, kun je ervoor gaan zorgen. En als je emotioneel voor jezelf kunt zorgen, is wat de ander doet weer minder belangrijk.  

Hoe dan???

Daar hoor je alles over in de tweede aflevering van mijn podcast, die sinds vandaag online staat. In “Trouw zijn aan jezelf en echtheid in contact” praat ik met lichaamsgericht traumatherapeut Marjon van Opijnen. Je ontdekt in deze aflevering: 

  • hoe de samenleving ons van jongs af aan al klaarstoomt voor een leven in ons hoofd;
  • wat het oplevert om meer in contact te staan met je gevoel;
  • op welke manier je lijf je toegang geeft tot informatie over je relaties en hoe je daarmee kunt werken;
  • wat uiteindelijk ons diepste verlangen is in het contact met anderen;
  • wat er nodig is om beter grenzen aan te kunnen geven, bijvoorbeeld in contact met collega’s;
  • hoe je beter trouw kunt blijven aan jezelf;
  • hoe je sterker en bewuster in je leven kunt staan;
  • en vanaf 35 minuten kun je luisteren naar een LIVE voorbeeld van hoe je meer verdieping en verbinding in contact kunt creëren door te benoemen wat er is – ook als dat spannend is!

Je kunt hem hier beluisteren. Laat je me na het luisteren weten of je er wat aan had? Vind ik leuk. En als het vragen oproept dan hoor ik die ook heel graag,  want dan kan ik daar wellicht weer wat mee in de volgende aflevering.

En voor wie nu al voelt dat het goed zou zijn om wat echte tijd en aandacht aan jezelf te besteden heb ik heel goed nieuws: je kunt weer iets komen doen! Niks online, gewoon live. Met mij en andere echte mensen. Hieronder lees je er alles over! 

Start training “Dichter bij jezelf komen”

Ben je klaar en uitgewrongen na deze lange, lange winter? En heb je echt wel even behoefte om weer iets voor en met jezelf te doen? Schrijf je dan nu in want op 27 mei, 3, 17 en 24 juni  geef ik samen met mindfulness trainer Guido Madera een prachtige training “Dichter bij jezelf komen”. Met alle pareltjes uit mindfulness en lichaamswerk bij elkaar. Alle informatie vind je op deze pagina, en inschrijven is heel simpel door een reply te sturen op deze mail. Doe dat ook echt gelijk als je interesse hebt want er zijn maar 10 plaatsen en de eerste 6 zijn al gevuld! (Guido was iets sneller dan ik met zijn aankondiging en de aanmeldingen stromen al binnen). Dus mis je kans niet en dan zie ik je heel graag op 27 mei!

Lieve groet,

Selena

PS: En als je iemand kent (die vriendin, collega, buurvrouw) waarvoor je denkt dat deze training fijn zou kunnen zijn, stuur dan vooral de link van de pagina met alle informatie even door! Mijn dank is groot (en die van haar straks ook :)). 

Whaaa mijn podcast is online!

Zoooooooooo wat is dit spannend! En wat vind ik het moeilijk om dat aan mezelf (laat staan aan jou :)) toe te geven. Want eigenlijk vind ik dat dus onzin. En niet alleen maar omdat ik met heel veel liefde en zorgvuldigheid aan mijn nieuwste creatie heb gewerkt, en omdat ik WEET dat de gesprekken die je in deze podcast kunt beluisteren echt goud zijn. Nee, ik vind het vooral onzin omdat ik me-niks-aan-zou-moeten-trekken-van-wat-anderen-vinden. Stoer, sterk en niemand nodig: dat is heel lang mijn masker geweest. En kwetsbaar worden hoort daar niet bij. Ik ontdooi nog liever de koelkast. 

Maar ik wil ook wat. Namelijk: jou alle inzichten, tools en inspiratie geven die je nodig hebt om óók echt tevoorschijn te komen. Om te voelen dat je wél deugt, en om je niet meer te laten beperken door die strenge stem in je hoofd- voor wie het toch nooit goed genoeg is. Ik wil je inspireren om minder te leven vanuit alles-wat-moet, en meer ruimte te maken voor waar jij blij van wordt. 

Van hoofd naar hart

En dus -tromgeroffel- lanceer ik vandaag de podcast “Van Hoofd naar Hart”. Daarin ontdek je HOE je dat dan precies doet: meer leven vanuit je gevoel, met vertrouwen in jezelf. Ik ga in gesprek met andere professionals, die het verhaal delen van hun eigen pad en hoe zij hun weg hebben gevonden. De verhalen zijn herkenbaar, inspirerend en zitten ook nog eens vol met tips en suggesties die je in je eigen leven direct kunt toepassen.

Met trots en knikkende knieën presenteer ik hierbij de eerste aflevering: “Emoties zijn lastige dingen”. Ik praat daarin met Manja Kamman, hypnotherapeut, over hoe het komt dat we ons gevoel zo vaak vermijden – en hoe je daarmee kunt stoppen. Ik wens je veel luisterplezier!

Help je me met een vliegende start?

Als je het een interessante aflevering vond: deel hem dan via een social media platform of direct met vrienden. Dat kan gemakkelijk via de pagina waar je hem ook beluistert. 

(Enne… ik vind het natuurlijk ook heel erg leuk om te horen of je er iets aan had 😊 , dus laat dat vooral even weten door een reply op deze mail). 

Lieve groet,

Selena

PS: heel iets anders, maar noteer vast in je agenda: 20 en 27 mei en 3 en 10 juni geef ik samen met Guido Madera (mindfulness trainer) een te gekke training, iedere donderdag van 19:30 tot 22:00. Helemaal bedoelt om weer even echt bij jezelf te komen, na deze pittige maanden. De insteek is om het vooral heel concreet en niet-zweverig te houden en je dingen aan te leren die je gemakkelijk in je leven kunt passen. Zodat je ook ná deze 4 avonden beter bij jezelf kunt blijven, minder leegloopt en weer lekker diep kunt ademhalen. Meer info volgt in mijn volgende blog en je kunt ook mijn Facebookpagina in de gaten houden (sowieso een goed plan natuurlijk :)). 

WOW!!! Kippenvel!!! En toen tranen….

Salerno, april 2020.
Corona is nieuw, iedereen zit binnen en de angst regeert.
Maar één vrouw weigert om zich te laten inperken.
Ze is geen heks (al hou ik wel van heksen 🙂). Ook geen ‘wappie’.
Maar wel een vrije ziel en – voor wie het wil zien – een krachtig symbool.

Zet je speakers even helemaal open en laat je inspireren:

Dit is echte vrijheid
Toen ik deze video voor het eerst zag rolden er tranen over mijn gezicht. Van vreugde, herkenning en de enorme “JA!!!!!!!” die ik voelde. Dit is het! ZO wil ik leven!

Niet in angst, maar in vertrouwen. Niet ingehouden, maar voluit. Niet gehoorzaam aan een ander, maar trouw aan mezelf. Ik wil bij mezelf zijn én blijven. Zelf het leven vieren, anderen raken en laten zien dat het KAN. Dat innerlijke vrijheid echt mogelijk is, voor iedereen ( ik heb er zelfs mijn werk van gemaakt J).
 
Vrijheid vraagt moed
Natuurlijk is daar wel wat moed voor nodig. Want de weg naar die vrijheid is niet de weg van de minste weerstand. Je zult af en toe door de modder moeten ploegen. Van je eigen innerlijke criticus tot mensen in je omgeving die er wat van vinden. Maar waar het altijd om draait is: leef je wat klopt – voor jou?

En daar gaat dan een vraag aan vooraf: WEET je eigenlijk wel wat klopt, voor jou? Oftewel: sta je stevig in contact met je eigen gevoel? Weet je wat je wil – en krijgen je verlangens de ruimte? Ben je trouw aan jezelf – ook in contact met anderen? Dat zijn niet per sè de makkelijkste vragen om te beantwoorden, maar wel hele belangrijke als het gaat om je geluksgevoel.

Liefde… of angst?
Jaren geleden las ik ergens dat er -in de basis- maar twee motieven zijn die bepalen wat we doen: angst of liefde.  Ik besloot ter plekke dat ik natuurlijk altijd Liefde wilde kiezen – wie niet? Maar in de praktijk blijkt dat toch lastiger. Want angst kan zich ook vermommen als ‘verstandig’, of ‘goed voor de ander’ of ‘zoals het hoort’. En liefde ziet er soms uit als ‘nee’ zeggen, grenzen trekken of juist kwetsbaar worden (brrrr).

Hoe weet je dan wat je ‘echte’ motief is? Goede vraag. En het antwoord is: je lichaam weet dat. Daar waar je hoofd in verwarring kan zijn, laat je lijf je voelen wat waar is. Altijd. En als je leert om daar echt contact mee te maken, dan is dat ook hoe je uit de verwarring in je hoofd ontsnapt en heel helder krijgt wat je te doen staat. Daar vervolgens ook naar handelen gaat dan vaak bijna vanzelf…

Zo blijf je trouw aan jezelf
Wat er vooral nodig is, is dus een stevig contact met je gevoel. En dat gaat altijd via je lichaam. We zijn namelijk zoveel meer dan een wandelend hoofd. Met ons lichaam maken we – heel letterlijk- contact met de wereld. Het geeft continu informatie over hoe we die wereld ervaren, wat die met ons doet en wijst daardoor ook de weg naar authenticiteit en vrijheid. In contact met je lijf VOEL je steeds je eigen ‘ja’ of ‘nee’. Dat leren volgen is wat mij betreft de sleutel van een vol, gelukkig leven.

Lieve groet,
 
Selena

PS: Wil jij je vrijer voelen? Beter trouw kunnen zijn aan jezelf? En ben je niet bang om diep te gaan? Zet dan vast in je agenda: op zondag 25 april organiseer ik iets heel erg gaafs. In de volgende blog vertel ik daar meer over, maar je kunt ook mijn Facebookpagina volgen. Het wordt echt ZO leuk…..kan niet wachten om je er meer over te vertellen!

Ik kon hem wel vermóórden!

Moordneigingen
“Just sit with it”. De pijn in mijn rug was inmiddels ondraaglijk. Niet zo gek, want ik zat al zes dagen stil op een meditatiekussen. Van 04:30 (!) tot 20:00, in stilte en zonder menselijk contact, met uitzondering van 10 min per dag waarin je de guru iets mocht vragen. Zoals: “WHAT am I supposed to do with all this PAIN???”

Hij zat op een kleine verhoging vlak voor me. Op een heerlijk zacht uitziend kussen (met rugleuning) en een ontzettend irritante glimlach op zijn gezicht. Ik kon hem wel vermoorden. Vechtend tegen de neiging om hem aan zijn baard van dat kussen af te trekken draaide ik me weer om en liep terug naar mijn plek in de zaal. Tranen van frustratie (en pijn) stonden in mijn ogen maar er zat maar één ding op: doen wat hij zei. Want opgeven, dat doe ik niet. En ik moest nog vier dagen…

Lockdown-pijn
Flash forward naar januari 2021. Niet meer leuk, deze lockdown. Het begint nu echt pijn te doen, vooral op mentaal/emotioneel gebied. Ik heb het benauwd. Weer voel ik me gevangen. En gefrustreerd. Ook nu is er weinig afleiding voor de pijn en voel ik soms een vlaag van woede richting diegenen die ik verantwoordelijk acht voor deze situatie. Maar wat me nu redt, is de les die ik 20 jaar geleden leerde hoog in de bergen van de Himalaya. En die les, die wil ik met je delen.

Wat er te leren valt
Wat er namelijk gebeurde toen ik weer ging zitten op dat kussen was dit: de pijn begon te verplaatsen. Langzaam maar zeker – en tot mijn grote verbazing – veranderde hij van plek. Eerst laag in mijn rug, toen steeds hoger, toen bij mijn schouders om uiteindelijk HELEMAAL TE VERDWIJNEN. Ik geloofde het zelf ook niet, maar het is echt zo. Goed, het duurde nog een dag of twee voor het weg was, maar het gebeurde echt. De les? Ik trok er twee.

Ten eerste, dat het wel eens waar kon zijn wat er werd beweerd, namelijk dat alle pijn in ons hoofd zit. Dit op spiritueel niveau. Maar de tweede -en eentje die relevanter is voor mijn dagelijks leven- was deze: dat ik, door juist naar pijn en ongemak toe te gaan in plaats van er van weg te willen, het kon transformeren. Mezelf kon bevrijden.

Overgave. Niet passief, maar juist door heel actief aanwezig te zijn bij dat wat zich aandient. IN MIJN LICHAAM. Erop te focussen, zonder het te willen veranderen. Het is een van de belangrijkste dingen die ik mijn cliënten ook leer in een traject. Nu hoor ik mezelf soms met een vriendelijke glimlach tegen iemand zeggen “voel het maar”. En herken ik die wat wilde blik tegenover me, terwijl ik mijn stoel voor de zekerheid toch even een stukje naar achteren schuif.

Vriendelijker werkt ook
Maar het is altijd goed nieuws als iemand op dat punt komt. Want hoe groter de pijn en hoe minder vluchtroutes, hoe groter de kans om er doorheen te werken. En te ontdekken wie je echt bent, aan de andere kant daarvan. Voor mij was het ooit nodig om, alleen in India na een heftige breuk met mijn ex, mee te doen aan een van de meest extreme vormen van meditatie die er bestaat. Zonder dat ik daarvoor ook maar één dag had gemediteerd, maar zo was ik toen: “als ik iets doe, dan gelijk maar goed”.

Tegenwoordig ben ik wat vriendelijker voor mezelf, gelukkig. En hopelijk ben jij wat verstandiger, of toch in ieder geval wat wijzer na het lezen van deze blog. Want wat ik je wil meegeven is dit: stop met vechten. Focus op wat er bij jou, van binnen, gebeurd. DAAR zit de echte uitweg uit deze lockdown. Maak je niet afhankelijk van de omstandigheden, maar leer hoe je echt aanwezig kunt zijn. Bij jezelf, bij wat je voelt en bij wat DAT nodig heeft.

Lieve groet, Selena

Ik HAAT zelfliefde

Kijk nu naar je pen alsof die het meest dierbare, mooiste, liefste is wat je ooit van je leven hebt gezien.” Ik staar naar de blauwe balpen die voor mijn stoel op de grond ligt, kijk even snel om me heen en zie allemaal verliefde blikken en dweperige glimlachen. “Open nu je hart, pak langzaam die pen op  en voel de liefde door je heen stromen”. 

Proest! Ik doe echt mijn best om niet heel hard in lachen uit te barsten, maar dat valt niet mee.

Eigen schuld. Had het kunnen zien aankomen, maar de titel van de workshop klonk zo mooi. “Wil jij ook meer leven vanuit je hart?” Ja natuurlijk. Wie niet. En op die regenachtige zondagmiddag had ik weinig beters te doen. Maar viel dat even tegen zeg!

Het voorbeeld hierboven was nog niet eens het ergste. Ik deel het met je omdat dit nou zo prachtig illustreert waarom ik dus echt jeuk krijg van het woord “zelfliefde”.

En de kern daarvan is dit: het valt niet te faken. Liefde, mildheid, vriendelijkheid voor jezelf voel je wel, of niet. Als je zo’n geluksvogel bent die dat oprecht in zich heeft dan hoef je er niet aan te werken. Maar ben je eigenlijk best streng voor jezelf, dan is het veel interessanter (en nuttiger) om eens te kijken naar de reden waarom dat zo is. 

In plaats van nog harder je best te gaan doen – bijvoorbeeld om ‘je hart te openen’, ‘innerlijke rust te vinden’ of verliefd te worden op een balpen.

Misschien wil JIJ wel, maar is je hart er helemaal niet aan toe om zich te openen. Daar heeft het dan een goede reden voor. Leer die eerst maar eens kennen. Van jezelf houden begint namelijk bij je eigen gevoelens en behoeften serieus nemen.  En nee, dat is niet egoïstisch. Dat is gezond.

Daar zit vaak een belangrijke sleutel. Want om je eigen gevoel serieus te nemen moet je er eerst echt mee in contact staan. Voelen wat je voelt. Het lijkt zo simpel, maar toch zie ik dat bijna iedereen die ik begeleid daar moeite mee heeft. Stuk voor stuk  intelligente mensen, die vaak ook al het nodige aan persoonlijke ontwikkeling hebben gedaan maar toch nog  worstelen met zichzelf. Hoe komt dat toch? 

Simpel gezegd: omdat ze vroeg in hun leven hebben geleerd dat gevoelens onveilig zijn. Dat die beter onderdrukt kunnen worden en je overleeft door slim en zelfstandig te worden. In je hoofd te gaan zitten. Hoe je dat leert? In de eerste levensjaren hebben je ouders of verzorgers de meeste invloed op je ontwikkeling, dus als je daar iets hebt gemist dan werkt dat de rest van je leven nog door. Dat wil zeggen: totdat je hier bewustzijn op krijgt, leert HOE je dan het contact met je gevoel weer herstelt en wat ervoor nodig is om echt okay te zijn met jezelf.

Hint: dat doe je niet door jezelf te dwingen verliefd te worden op een balpen. Of meer te mediteren. Of nog maar weer een cursus of training te volgen. Wat er wél voor nodig is, dat vertel ik je in mijn e-book “Doe ‘s lief tegen jezelf: 3 manieren om te stoppen met jezelf constant af te straffen”. 

Benieuwd? Klik op deze link om hem te downloaden.

Nog even terug naar die regenachtige zondagmiddag en mijn balpen. Ik heb uit respect voor de lieve grijsharige dame die de dag leidde de oefening afgemaakt, gewacht tot de koffiepauze en ben toen naar haar toegelopen.

 “Dit is toch niks voor mij, ik ga weer naar huis. Maar bedankt voor deze ochtend, en veel plezier nog met de groep.” Ze keek verrast en wel wat beteuterd, wat me wel raakte. Maar toch voelde het zuiver, krachtig en kloppend om het zo te doen. En was ik trots op mezelf toen ik de deur achter me dichttrok, op de fiets stapte en de frisse lucht opsnoof.

Dat is hoe echte liefde voor jezelf eruit ziet. Doen wat klopt, voor jou. Met respect voor anderen, maar vooral voor jezelf. Zonder schuldgevoel en zonder die kritische stem die er van alles van vindt. Als je dat kunt, ben je ECHT vrij. En geef je je kinderen –op onbewust niveau- ook de toestemming om zichzelf serieus te nemen. Hoe waardevol is dat.

En vind je het fijn als ik even met je meekijk naar wat jou in de weg staat om oprecht vriendelijker voor jezelf te zijn? Dan ben je heel welkom voor een gratis sessie. Mail me op selena@selenavanapeldoorn.nl en we maken een afspraak.

Fijne dag!

Wil je graag meer innerlijke rust? Dit werkt echt, kun je overal doen en kost niks.

Het is zo’n beetje de heilige graal tegenwoordig: innerlijke rust. En als moeder van twee jonge kinderen kan ik er af en toe ook intens naar verlangen. Dan voel ik de neiging om een rugzakje in te pakken en een paar dagen alleen ergens in een hutje in de natuur te gaan zitten. Gewoon om adem te halen, mezelf weer te horen denken en vooral…..niks te ‘moeten’.

En zo’n mini-retraite kan heerlijk zijn. Maar het is niet het antwoord op de vraag hoe je in je dagelijkse leven meer innerlijke rust kunt ervaren. Om te begrijpen wat daarvoor nodig is, is het goed eerst nog eens te bekijken waar we met z’n allen nou precies naar op zoek zijn. “Meer rust ervaren” is een wens die ik regelmatig hoor, maar als ik iemand vraag om dat concreet te maken wordt het vaak wat lastig. In deze blog vertel ik je wat mijn definitie is én geef ik je de sleutel die er bij mij voor heeft gezorgd dat ik ging van ‘weten hoe het werkt’ naar me ook daadwerkelijk anders voelen.

Wat is innerlijke rust eigenlijk?

Om te beginnen zie ik het niet als een einddoel, als iets wat je kunt bereiken maar veel meer als een soort onderstroom die je altijd bij je draagt. Klinkt dat nog wat vaag? Snap ik. Voor mij betekent het: mezelf ervaren als bewustzijn (consciousness, veel mooiere term), in een lichaam. Hmm…..wordt er niet minder vaag op hè? En dit is dus waar het scheef gaat. Net als met een begrip als ‘geluk’ geldt ook hiervoor dat niemand je vertellen wat het precies is of hoe je het vindt. Wel kan ik je richtingaanwijzers geven, een bepaalde kant op sturen en dan is het verder aan jou om te gaan ervaren wat er wel en niet voor je werkt.

Maar nog even een stapje terug: waarom is rust zo moeilijk te vinden –  en zijn we er met zijn allen zo naarstig naar op zoek? 

Waar gaat het ‘mis’?

Kort gezegd: we leven in een maatschappij van snel, druk en veel. De hele dag door worden er allerlei prikkels op je afgevuurd en wel zoveel dat het voor je systeem niet meer bij te houden is. Niet heel verwonderlijk dat je dan makkelijk uit jezelf wordt getrokken en veel onrust kunt ervaren: zowel in je hoofd, als in je lichaam. Dat veel mensen daarmee te maken hebben blijkt wel uit het feit dat er nog nooit zoveel belangstelling is geweest voor zaken als mindfulness, yoga en retraites als nu (om nog maar te zwijgen van de cijfers over stress en burn-out).

Dat alles is vast geen nieuws voor je, maar neem even een moment om te reflecteren op hoe dat zit voor JOU. Ervaar jij weleens dat dingen eigenlijk voelen als teveel? Dat het constant druk is in je hoofd en ontspannen niet zo goed meer lukt? En hoe zou het voor je zijn als je zou weten hoe je altijd en overal je rust kunt pakken en weer contact kan maken met jezelf? Want misschien klinkt dat wat te mooi om waar te zijn, maar het kan wel. Echt.

Je lichaam als sleutel

Het klinkt misschien te simpel om waar te zijn, maar een van de belangrijkste sleutels voor het vinden van innerlijke rust is het bewust voelen van je lichaam. De hele dag door worden we namelijk in ons hoofd getrokken, omdat er constant een beroep wordt gedaan op vaardigheden die met ons hoofd te maken hebben: antwoorden vinden, nadenken, plannen, regelen enzovoorts. En voor wie er eenmaal wat bewustzijn op heeft, is het vaak goed te merken dat er wel heel veel energie naar het hoofd gaat en we als het ware wat topzwaar zijn geworden.  

Maar als mens zijn we meer dan een wandelend hoofd. Je lichaam is net zozeer onderdeel van wie je bent als je geest dat is. Het liegt nooit, is heel concreet voelbaar en geeft je continu feedback over hoe je bezig bent en of je nog op het voor jou juiste spoor zit. Daarnaar leren luisteren is essentieel als je werkelijk gelukkig wilt zijn en je goed wilt voelen in jezelf. 

Podcast en workshop

In mijn podcast Van Hoofd naar Hart ontdek je hoe dit werkt en krijg je concrete tips voor je dagelijks leven. Maar ervaar je het liever zelf? Kom dan op een van de trainingen of workshop die in het najaar weer gaan starten. Via deze link naar de website lees je er alles over. En spreekt het je aan? Stuur dan even een mail en meld je aan, want de vorige keer zaten ze allemaal binnen no time vol. 

Selena

Dit bepaalt, meer dan wat dan ook, hoe gelukkig je bent

Na een aantal weken – bijna- niks doen, heb ik eerlijk gezegd wel moeite met opstarten. En ik heb een rare tik: als ik iets lastig vind of er eigenlijk tegenop zie, dan ga ik er direct 200% voor. Zo schreef ik me ongeveer 20 jaar geleden in voor een Vipassana retraite, terwijl ik nog nooit had gemediteerd (even voor het beeld: tien volle dagen stilte, geen oogcontact, van half 5 ’s ochtends tot 22:00 mediteren en je mocht niet eens pen en papier op je kamer hebben).  

Dat probeer ik dus af te leren. Niet zozeer het mediteren, want dat blijft een goed idee.  Maar wel het pushen en iets tegen mijn gevoel in doen, omdat mijn hoofd heeft bedacht dat het ‘goed is/moet’. Want al was het een waanzinnige ervaring en heeft het mogelijk de bedrading van mijn hersenpan voor altijd veranderd; het was niet zo liefdevol voor mezelf. En echt blij werd ik er ook niet van.

En nou kom ik ook op het punt wat ik in dit blog wil maken: er is niks, maar dan ook helemaal niks, zo belangrijk voor jouw geluksgevoel als de manier waarop je omgaat met jezelf. Dat lijkt een simpele one-liner, maar hier zit diepte in. Daarom, voordat ik verder ga, even een paar gewetensvragen:

1) Als iets niet gaat zoals je wilt, ben je dan streng of liefdevol naar jezelf?
2) Hoe goed voel jij je eigen behoeften – en vervul je die ook?
3) Voel je je eigen grenzen-  en durf je die ook helder aan te geven?

Enne….er is geen goed of fout antwoord op deze vragen. Maar ik ben wel benieuwd welk gevoel je nu bekruipt. Vaak hebben we namelijk niet eens door dat we behoorlijk streng zijn voor onszelf; dat is ‘gewoon’ geworden. Maar misschien heb je al een tijdje de wens om wat milder voor jezelf te zijn, je gevoel serieuzer te nemen of grenzen beter aan te geven maar weet je niet zo goed hoe. Het antwoord daarop is ook voor iedereen een beetje anders, afhankelijk van hoe jij precies in elkaar steekt. Maar in de basis gaat het over een en hetzelfde ding, namelijk: je (on)vermogen om liefdevol om te gaan met jezelf.

Deze blog volgen

Als je voornamelijk leeft vanuit je hoofd, is er al snel die innerlijke stem die aanspoort, becommentarieert en bekritiseert. Mildheid, zelfacceptatie en vertrouwen komen van een andere plek en zijn geen dingen die je kunt bedenken maar die je echt moet voelen, diep van binnen. De weg daarnaartoe begint dan ook vaak bij überhaupt het contact met je gevoel heroveren. Voelen wat je voelt – zonder oordeel. Dat is al niet zo makkelijk. Maar al te vaak hebben we dus wel een oordeel over wat we voelen, ons hoofd vind er weer wat van en dus spreken we onszelf maar even streng toe of slikken we de boel in om weer door te kunnen gaan. En dat is nou net niet handig…

De kunst is om jezelf toe te staan je emoties echt te voelen. Ruimte te geven aan datgene wat in je leeft. Contact te maken met een andere bron van informatie dan het rationele denken alleen. Dan wordt het vanzelf ook makkelijker om milder voor jezelf te zijn. En weliswaar af en toe de nodige schop onder de kont toe te dienen, maar de zweep thuis te laten.

Zo heb ik er inmiddels vrede mee dat ik niet elke dag mediteer (ok, eerlijk: bijna nooit…), maar ben ik me wel door de dag heen bewust van mijn lichaam en probeer ik dingen zo mindful mogelijk te doen. En als mijn hoofd in de vijfde versnelling schiet en een waslijstje afdraait van alles wat ik zou-moeten-doen, trap ik op de rem en neem ik de tijd om te voelen wat NU echt belangrijk is. Het afwegen van ‘wat moet’ en wat goed voelt om te doen is dan een samenwerking tussen hoofd en lichaam. Verstand én gevoel. En dat maakt dat ik over het algemeen beslissingen neem en handel naar wat kloppend voor me is en waar ik blij van wordt.

Wat daarvoor nodig is, is die goede relatie met jezelf. En heel vaak is de eerste (en belangrijkste) stap daarin dat je meer contact maakt met je gevoel. Want alleen zo kun je ‘weten’ wat wezenlijk voor je is en wat je mag doen – of laten. En dat geeft niet alleen veel meer rust, maar ook vertrouwen in je eigen kern en de vrijheid om werkelijk te zijn wie je bent.

Klinkt dat als iets waar je behoefte aan hebt? Boek dan nu een gratis sessie van 30 minuten waarin ik je sowieso concrete tips geef die je direct kunt toepassen om meer met je gevoel in contact te komen. Bovendien geef ik alleen in september ook nog 50 euro korting op een coachingstraject. Dus als je wel weet dat je  ‘iets zou moeten’ maar nog twijfelt: kom gewoon. Want wat heb je te verliezen? In het ergste geval hebben we alleen maar lekkere thee gedronken en een gesprek gehad dat echt ergens over gaat. Maar wie weet, misschien ontdek je ook wel dat ene ontbrekende stukje van de puzzel en verandert dat uiteindelijk alles….

Ik ontmoet je graag!

Groet,

Selena

Gouden tip bij stress: schud als een eend

De scene: ik zit samen met mijn schoonvader in de auto. We zijn onderweg om een bank op te halen en al pratend komt het gesprek op de vakantie. Waarin wij iets gaan doen wat hij eigenlijk heel eng vindt, maar die angst komt er uit in de vorm van oordelen. Verbaal vliegen die me om de oren, maar ook de emotie in de auto is tastbaar. Terwijl we op de snelweg rijden (en ik dus nergens heen kan) voel ik mij lijf aanspannen, ogen heen en weer schieten en al mijn energie omhoog stijgen. Tegenargumenten schieten door mijn hoofd, terwijl ik mijn kaken voel verkrampen. Vluchten kan niet, vechten wil ik niet en bevriezen is niet echt mijn ding. Dus wat nu?

Vroeger zou ik het op rationeel niveau hebben uitgevochten. De discussie aangaan, haarfijn beargumenteren dat we er echt wel goed over hebben nagedacht, de risico’s wel meevallen enzovoorts. Kortom, ik zou hem hebben proberen te overtuigen van mijn gelijk. Maar dat is niet waar dit eigenijk over gaat. Bovendien zou ik daarmee al mijn aandacht richten op hém, terwijl mijn hele lijf me laat voelen dat het nodig is om aandacht op mezelf te richten. Want IK voel nu stress, en die heeft iets nodig. Van mij.

Ik bijt mijn tong af, haal een paar keer diep adem, richt mijn aandacht op buik en borst en vertel hem dan wat zijn reactie met mij doet. Dat de woorden die hij kiest ervoor zorgen dat ik me veroordeelt en afgewezen voel, waardoor ik zo ver mogelijk bij hem uit de buurt wil. Dat ik voel dat ik terugtrek en afhaak en bijna uit een nog rijdende auto zou stappen. Hij schrikt, en er volgt een goed gesprek over wat er nou precies bij ieder van ons aan de hand is. Maar de stress zit er bij ons beiden nog goed in en ik bedenk dat het autorijden onder deze omstandigheden ook niet helemaal verantwoord is. Wat bevestigd wordt als mijn schoonvader bij onze bestemming aangekomen ook niet helemaal netjes inparkeert en nog net geen paaltje meepakt.

Maar nu komt het belangrijkste. Terwijl hij naar binnen loopt om een bank te gaan tillen, heb ik een paar minuten voor mezelf. Ik ben ondertussen uitgestapt en sta op de stoep van een drukke straat. Zonder erbij na te denken geef ik gehoor aan wat mijn lichaam zo overduidelijk aangeeft: schudden. De trilling komt uit mijn tenen en mijn hele lijf doet mee. Hoofd, armen, buik….alles gaat op en neer. En ik maak er nog geluid bij ook: AHHHHHHH……….! Pas als ik stop en om me heen kijk bedenk ik me dat dit er wat vreemd moet hebben uitgezien. Ik zie ook wel een paar omgedraaide hoofden, maar ik voel me zoveel beter dat het me niks kan schelen. Ik kan weer ademen, voel ruimte in mijn borstkas en ook dat ik doodmoe ben (god wat kost stress toch veel energie).

(Leuk weetje: dit is precies wat eenden doen als ze ruzie hebben. Ze schudden even flink met de veren en zijn direct van hun stress verlost. Vrolijk zwemmen ze weer verder, alsof er niks gebeurd is.)

Als mijn schoonvader weer naar buiten komt en de bank in de aanhanger heeft getild, loop ik naar hem toe om een knuffel te geven. Dat doen we dus nooit, mijn schoonvader en ik. Maar nu voel ik de ruimte en komt het echt uit mezelf. “Dat was even heftig he”, zeg ik. En ik voel dat hij nog strak staat, maar wel blij is met de toenadering. Zelf voel ik me stevig, rustig en vrij.

Deze blog volgen

De moraal van dit verhaal? Dat je lichaam altijd aangeeft wat er nodig is (en daarin meestal wijzer is dan je hoofd). En dat als je leert om die signalen niet alleen te voelen maar ook te VOLGEN, je in staat bent om jezelf precies te geven wat je nodig hebt in ieder moment. De rust, ruimte en het vertrouwen dat dát geeft is het meer dan waard om af en toe voor schut te staan. We moeten alleen vaak door hele lagen conditionering heen voor we dat kunnen, en beetje bij beetje het contact met ons lichaam weer herstellen. Dat gaat niet vanzelf, maar is absoluut de moeite waard.

Dus, de volgende keer dat je ruzie hebt of stress ervaart: probeer het eens! Gelijk midden op een drukke straat hoeft niet, je woonkamer mag ook, maar schud als een eend. Je zult zien dat je je daarna een stuk beter voelt.

Groet,

Selena

Word je onrustig als je ‘niks’ doet?

Het is zondagochtend, de kinderen zijn net weg en er hoeft even helemaal niks. En toch voel ik me onrustig. Voor ik het weet sta ik klusjes te doen;  even die was ophangen, dat mailtje typen en stofzuigen. En dat terwijl ik me toch echt had voorgenomen om niks te doen, te genieten van de rust en ‘quality time’ te hebben met mijn man…. Bij hem merk ik trouwens hetzelfde. Het is alsof de trein wel tot stilstand is gekomen, maar wij nog gewoon door denderen.

Tja, vertragen kost soms wat tijd. Want als je constant bezig bent is het niet alsof je zomaar de knop kunt omzetten en van de 5de versnelling in één klap naar diepe ontspanning komt. Maar wat wel handig is, is weten hoe je terug moet schakelen. Want echt kunnen ontspannen is belangrijk. Niet alleen om op te laden, maar ook voor dingen als inspiratie en creativiteit. De beste ideeën komen namelijk vaak na zo’n moment van helemaal niks doen (neem het voorbeeld van Isaac Newton en de appel die op zijn hoofd viel). Voorwaarde is dan wel dat je hoofd ook even uitschakelt; het werkt niet om jezelf te dwingen niks te doen omdat je weet dat dat goed voor je is, terwijl je gedachten alle kanten op vliegen en je alleen maar onrustiger wordt omdat het je niet ‘lukt’.  

Dus mocht je je weleens in zo’n situatie bevinden, dan heb ik een gouden tip: richt je aandacht op je lichaam. Stop met wat je aan het doen bent en voel in je lijf waar je nu – precies in dit moment – het meeste behoefte aan hebt. Laat je hoofd maar druk zijn, dat mag, maar richt je aandacht op wat je lichaam nu aangeeft. Welke sensaties neem je waar? Wat zijn de signalen die je lijf je geeft? Geef dat de ruimte. En volg ze als het goed voor je voelt (maar dat hoeft niet eens, alleen waarnemen doet ook al veel). Merk dan na een kwartiertje maar eens op wat het effect daarvan is (ook voor dat drukke hoofd ;))

Deze blog volgen

Terugkomend bij mijn onrustige zondagochtend; het duurde even voor ik het doorhad, maar plots voelde ik het. Mijn adem die hoog zat, de spierspanning in mijn lichaam en de druk op mijn borst. Ik keerde naar binnen en vroeg aan mijn lijf wat het wilde. Toen was het wel even zoeken want mijn man verstopt zich graag tussen het groen (als niet onze tuin, dan het voedselbos om de hoek), maar niet veel later hielden we elkaar vast. Et voilà : een diepe zucht, ontspannen spieren en rust in mijn hoofd. Zo simpel kan het zijn – als je maar weet wat je werkelijke behoefte is, onder al die activiteit. En hoe je díe dan kunt vervullen.

Hoe zit dat bij jou? Kun jij helemaal ontspannen als je even niks te doen hebt? Of voel je je dan onrustig worden? En gaat je hoofd 101 ‘nuttige’ dingen verzinnen om te doen? Als je dat wel herkent, is dit in een notendop het stappenplan om tot meer ontspanning te komen: 1) Dwing jezelf tot afscheid van computer en telefoon (Netflix en social media tellen niet mee als het gaat over niks doen). 2) Richt je op je zintuigen en fysieke sensaties in je lichaam. 3) Vraag dan aan je lijf wat het nodig heeft. Welke verlangen of welke behoefte ligt er vlak onder de oppervlakte? En als je dat niet direct helder krijgt, ook geen punt. Je hebt dan in ieder geval even aandacht gegeven aan jezelf en je aandacht ergens anders op gericht dan je to-do lijstje. Dat alleen al geeft ruimte voor iets nieuws. Je lichaam leren volgen kost tijd en gaat meestal niet vanzelf, zeker niet als je een sterk hoofd hebt. Maar ook hiervoor geldt: oefening baart kunst! En wat het je oplevert is meer dan de moeite waard. 

Als je weet dat iets goed voor je is, maar je het toch niet doet

“Het lukt me gewoon niet”. Ze gaat even verzitten in de stoel terwijl haar voeten heen en weer wiebelen en ze me niet echt aan durft te kijken. “Als ik bij jou ben wel, maar zodra ik hier de deur uit ga raak ik het toch weer kwijt.” We zijn al een tijdje bezig, en ze beseft prima  dat ze het toch echt zelf zal moeten doen. “Ik weet het wel, maar op de en of andere manier doe ik het niet. Ja, voor een dag of twee, maar daarna zakt het weer weg”. Het is even stil, terwijl ze wegkijkend wacht op mijn oordeel – of oplossing. Dat geef ik niet, en nu wordt het wat mij betreft leuk. Want wat gebeurd hier nou eigenlijk?

Het is zo herkenbaar, ook voor mijzelf nog. Je wéét wel dat iets goed voor je is, maar toch doe je het niet. Zelf heb ik dat bijvoorbeeld met mediteren. Ik heb van die periodes dat ik me voorneem om het weer elke ochtend te doen, al is het maar 10 minuten. Heel soms lukt het me ook dat daadwerkelijk. En dat hou ik dan een dag of drie vol, totdat ik de kinderen beneden hoor ruzieën, mijn maag knort of mijn to-do lijstje ervoor zorgt dat ik zó ongemakkelijk op dat kussen zit dat ik het niet meer vol hou. Waarop ik mezelf natuurlijk keihard afkeur: de hele point van mediteren is tenslotte dat je je door dit alles niet laat afleiden en gewoon blijft zitten. Slappe hap dus.

Vooral dat laatste is waar het mij om gaat, en waar ik het in deze blog eens over wil hebben. Die afkeuring, het gevoel dat je het niet goed doet. Omdat je beter weet. Maar ja, weten is niet alles. En maar een heel klein deel van ons gedrag komt voort uit bewuste, weloverwogen keuzes. Die we trouwens alleen maar kunnen maken op momenten dat alles goed gaat, de wateren kalm zijn en we in rust stand verkeren. Want onder stress  gaat alle logica het raam uit en komen we in de bekende vlucht/vecht/bevries stand terecht. Tenzij je heel veel mediteert natuurlijk, dan stijg je daar misschien ooit bovenuit ;).

Deze blog volgen

En dus is het niet voldoende om alleen maar te’ weten’ dat iets goed voor je is. Veel interessanter is het om te kijken naar wat de reden is dat je het dan toch niet doet. En dan wel even wat dieper dan “tja, eh….ik weet het ook niet….”. Want niemand doet iets zonder goede reden, of die nou bewust is of niet. En een goede reden is iets heel anders dan een excuus. In mijn geval zit ik niet iedere ochtend 10 minuten op een kussen, omdat a) ik er eerlijk gezegd echt geen zin in heb en b) als ik het wel doe, ik geconfronteerd wordt met alle onrust in mijn hoofd en stijfheid in mijn lichaam. En da’s niet fijn. Dus wat het me oplevert om níet te gaan zitten, is dat ik dat niet hoef te voelen. Maar het kost me ook wat, namelijk dat ik niet structureel echt met aandacht bij mezelf ben en mijn mind niet train om erbij te blijven, ook als het ongemakkelijk is. En dus in het dagelijks leven weinig ruimte ervaar en vaker dan me lief is ongeduldig reageer, mezelf en anderen veroordeel etc.

The trick is om uit het oordeel te blijven (best logisch dat ik al die onrust niet wil voelen) en erachter te komen of er ook een andere manier is om dat waar ik behoefte aan heb (innerlijke rust, ruimte voor mezelf) te krijgen dan op een meditatiekussen te gaan zitten. En die is er. Of om toch te besluiten om wel weer te mediteren omdat ik nu heel bewust heb wat het me kost en oplevert. Maar meestal worden we zo onderuit gehaald door de zelfafwijzing (“wat slecht van me dat ik alweer niet heb gemediteerd”), dat er helemaal geen mogelijkheid is om open naar creatieve oplossingen te zoeken. Dus dat is mijn tip van vandaag: als jij merkt dat je jezelf veroordeeld om iets wat je niet hebt gedaan wat je wel had willen doen, wees dan nieuwsgierig. Stel je oordeel even uit, en vraag je eens af “wat is mijn goede reden om het niet te doen?” Want die heb je! Wil je hem met me delen in de comments? Zou dapper van je zijn, ik vind het leuk om te lezen en het is vast herkenbaar voor anderen.

Lieve groet,

Selena

PS: Voor mijn vrouwelijke lezers die eigenlijk wel weten dat het een goed plan zou zijn om meer tijd en ruimte voor zichzelf te maken, maar dat toch lastig vinden: er zijn nog maar 2 plekjes vrij in de Vrouwengroep die aanstaande dinsdag van start gaat! # jekunthetookgewoondoen