Hoe je meer echte verbinding kunt ervaren; met jezelf en met anderen

Daar stonden we dan, allemaal naakt, in een terracotta kleurig zaaltje ergens in de bossen van Californië.

Honderdachtentwintig mensen van allerlei nationaliteiten en leeftijden keken wat vertwijfeld naar de (eveneens naakte) 70-plusser op het podium.

Maar toen gingen we rondlopen. Elkaar aankijken. En dan echt even stil blijven staan. Voorbij de schaamte, de angst en ander ongemak op ontdekkingstocht naar…. onszelf.  

Want wie ZIJN we eigenlijk, als alle maskers afgaan? 

Doodeng vond ik het  🙈

Maar oh wat heb ik in die maand veel geleerd. En niet alleen over mezelf en mijn eigen patronen als het gaat over relaties. Ook over onze natuurlijke behoefte om werkelijk gezien, gehoord en begrepen te worden door iemand anders. 

In het werk dat ik met mensen mag doen draait het ook steeds weer in essentie om diezelfde kernbehoefte (en de kwetsing die we daarin vaak hebben opgelopen); dat je mag voelen wat je voelt.

En dat er dan geen afwijzing volgt, maar begrip. Dat de ander je niet verlaat, stom vind, boos wordt of afhaakt maar bijft en bereid is om jou werkelijk te ontmoeten.

Precies zoals je bent. 

En waarom is dat dan zo belangrijk? Je moet toch genoeg hebben aan jezelf?

Nee nee nee nee NEE. Grote denkfout: dat zelfstandig zijn betekent dat je het alleen moet doen. Dat kan namelijk helemaal niet eens.

Want als mensen zijn wij ten diepste relationele wezens. En echte autonomie betekent dan ook: vrij zijn in verbinding.

Maar dat leren we nergens. En dus zijn we het grootste deel van de dag bezig met het goed te doen voor anderen (of voor onszelf, maar da’s feitelijk hetzelfde). 

En waarom? Zodat we afwijzing kunnen voorkomen en ons veilig kunnen blijven voelen. En dat proberen we maar al te vaak te bereiken door dingen te doen – of juist niet te doen.

Maar daar zit het niet!

Hoe hard we ook ons best doen, het zal namelijk nooit voelen als genoeg. Het kan voor die innerlijke stem namelijk altijd anders, meer, beter. 

Van alleen naar samen

Om echt te kunnen ontspannen, op een heel diep niveau, is het nodig om ervaringen op te doen die je langzaam laten geloven dat je misschien wél leuk, waardevol en goed genoeg bent.

En dat kan alleen samen met anderen.

Want dat cognitief tegen jezelf zeggen heeft geen zin; dat gelooft een deel van jou toch niet. Sommige dingen (zoals eigenwaarde en zelfvertrouwen) ontwikkelen we namelijk alleen maar in contact met andere mensen. 

Dus stel je nou eens voor dat je jezelf toestemming zou geven om te voelen hoe zeer je eigenlijk verlangt naar werkelijke steun en waardering.

En dat je – in plaats van jezelf daarop af te wijzen – zou mogen ontdekken dat dit een heel ‘normaal’, menselijk verlangen is en zelfs een voorwaarde om je werkelijk gelukkig te kunnen voelen?

Hoe zou het zijn als je in staat zou zijn om met veel meer ontspanning en zelfvertrouwen in al je relaties te staan?

Als je helder grenzen zou kunnen aangeven, tevoorschijn durft te komen met je behoeften, vaker uit zou spreken wat je echt denkt en voelt?  

Maar hoe dan?

Fijn dat je het vraagt 🙂. Want daar heb ik in de 20 jaar sinds dat terracotta zaaltje wel het een en ander over geleerd.

Zoals ik al zei: dit kun je dus niet voor jezelf doen. Wat betekent dat je moed zult moeten vinden om echt contact met anderen te maken.

Om kwetsbaar te worden, te onderzoeken en te verkennen. En dat kan alleen maar als het veilig genoeg voor je is om dat ook te doen.

Want jammer genoeg kennen velen van ons maar al te goed het fenomeen van een groep die niet veilig voelt, of gericht is op de behoeften van iemand anders.

En hebben we dus (bewust of onbewust) besloten om het dan maar alleen te doen, niet teveel te vragen, ons in te houden, voor de ander te zorgen etc.

Om je te helpen dat soort belemmerende patronen te doorbreken, heb ik iets heel erg gaafs bedacht. Een unieke kans om, in een veilige setting, jezelf vrijer te maken in relaties. 

Op 7 mei gaat er een heel bijzondere groepstraining van start die ik samen met mijn collega Sybren Post (traumatherapeut en Boeddhist) ga geven.

En daar wil ik jou heel graag voor uitnodigen.

Zeven zondagen tussen mei en december gaan we, samen met andere dappere zielen, ontdekken hoe het is om elkaar écht te ontmoeten. Zodat je de vreugde, vrijheid en het plezier kunt gaan ervaren van diepe verbinding met anderen.

En ik beloof je dat jij daarvoor niet uit de kleren hoeft. 

Nieuwsgierig naar wat we dan wel gaan doen? Op deze pagina lees je alles over de training “Echt contact met anderen”.

En heb je vragen? Mail of bel (0620057245) me gerust.

Warme groet,


Selena

Kort lontje? Zo maak je hem wat langer

In drukke tijden ervaren we allemaal wel een bepaalde mate van stress. Maar hoe voorkom je dat je uitvalt naar je man of kinderen – om je daar vervolgens dan schuldig over te voelen? En wat zijn gezondere manieren om met opgebouwde spanning om te gaan?

Je hoort het in de nieuwste aflevering van de podcast ‘Lief zijn voor jezelf – in de praktijk’.

De inspiratie voor deze aflevering lag voor het oprapen: het is namelijk december. De meest stressvolle maand van het jaar…vooral voor moeders.

Op het schoolplein en in mijn praktijk zie ik regelmatig ontploffingen. De korte lontjes maar ook de tranen zijn niet van de lucht. Want eigenlijk is het allemaal gewoon teveel.

En tja, dan hoeft je man nog maar één foute opmerking te maken….

Zo wordt het alleen wel wat minder gezellig rond de kerstboom. Maar erger nog: als je niet uitkijkt, ga je nog denken dat het aan jou ligt. Dat je gewoon niet zo leuk bent als moeder. Of als mens.

Gelukkig kan het ook anders. In de podcast hoor je hoe je dat kortje lontje weer wat langer kunt maken. Zodat je wél weer kunt genieten van alles wat er is en meer veerkracht hebt om deze drukke dagen door te komen.

Klik op deze link om hem te luisteren.

En zou je structureel meer ademruimte willen hebben?

Dan heb ik nu een supertoffe kadotip. Waarmee je jezelf een stuk beter gaat begrijpen – en dat helpt dan weer om die strenge innerlijke stem wat te laten dimmen. Bovendien: als je snapt wat er precies bij jou van binnen gebeurd dan geeft dat ook handvaten om het anders te gaan doen.

Voor ik je vertel wat ik heb bedacht, eerst even wat context. De afgelopen twee jaar heb ik me namelijk echt verdiept in de werking van ons brein en het zenuwstelsel. Ik heb van alles geleerd over (de impact van) trauma, ontwikkelingspsychologie en neurologie en ik sta te trappelen om die kennis in een behapbare vorm met de wereld te delen.

In de groepen die ik geef en in individuele trajecten doe ik dat al, maar ik wil meer mensen bereiken. Omdat dit ZO ongelooflijk wezenlijk is en echt iedereen hier baat bij heeft.

Want: hoe je brein en je zenuwstelsel gevormd zijn, bepaalt hoe je de werkelijkheid om je heen ervaart. Het stuurt bijvoorbeeld je -vaak onbewuste en automatische- reacties, beïnvloed je gezondheid, je vermogen om gezonde relaties aan te gaan en nog veel meer.

Best belangrijk dus. En toch leren we dit nergens. Niemand die je eens haarfijn uitlegt hoe dat eigenlijk werkt met stress. Wat er gebeurd in je lichaam en in je denken, wat dat nodig heeft en hoe je daar op een gezonde manier mee om kunt gaan (anders dan iedereen om je heen afsnauwen, je terugtrekken of het maar opgeven en ‘uitchecken’).

Daar heb ik dus iets voor bedacht. Want hoe zou het voor je zijn als je precies zou weten wat je nodig hebt op het moment dat dingen je even teveel worden? En als je ook nog zou begrijpen dat het geen kwestie van wilskracht of (on)vermogen is – omdat je snapt wat er in je brein en in je lijf gebeurd?

Stel je dan ook nog even voor dat je twee hele concrete acties helder hebt die je op zo’n moment kunt inzetten om weer wat rustiger te worden. Om weer terug te komen bij jezelf en bij wat JIJ nodig hebt om je beter te voelen.

Nou, dat kan dus.

Tijdelijk aanbod: losse sessie “Vrienden worden met je eigen zenuwstelsel”

Als je jezelf beter wilt begrijpen en handvaten wilt hebben om je stress wat beter te kunnen reguleren, dan ben je van harte welkom voor een eenmalige sessie van 75 minuten op mijn praktijk in Leiden.

Samen gaan we dan, aan de hand van een concrete situatie in je leven, kijken wat er bij jou van binnen gebeurd – en wat dat nodig heeft. Ik leg dan eerst wat dingen uit over de werking van het zenuwstelsel. Daarna neem ik je stap voor stap mee in het doorvoelen van de beweging die je lijf wil maken en leer ik je hoe je die op een gezonde manier de ruimte kunt geven.

Met als gevolg dat je niet alleen meer ontspanning ervaart, maar ook dat je inzicht krijgt in waarom je reageert zoals je reageert. En dát beter begrijpen helpt dan weer om die strenge innerlijke stem die zegt dat jij het allemaal fout doet, wat naar de achtergrond te krijgen. Wel zo fijn.

Aan het einde van deze sessie ga je naar huis met minstens twee hele concrete en praktische tips die direct toepasbaar zijn in je dagelijks leven, op momenten dat je voelt dat de spanning oploopt.

Dus: word je gek van je kinderen en zou je minder snel uit de bocht willen vliegen? Merk je dat je je in je relatie steeds meer terugtrekt, terwijl je eigenlijk verlangt naar verbinding? Of sta je strak van alle to-do lijstjes?

Dan is dit je kans. Normaliter geef ik namelijk geen losse sessies, omdat ik niet geloof ik quick fixes en echte verandering nu eenmaal wat meer commitment vraagt.

MAAR.

Wat basiskennis over wat je nodig hebt om beter om te kunnen gaan met stress, zodat je jezelf minder hard hoeft te veroordelen of af te wijzen kan echt al voor veel meer ontspanning zorgen.

En dat kan dus al wel in één sessie (kun je nagaan wat je in een heel traject voor elkaar kunt krijgen:)).

Omdat de feestdagen voor de deur staan en ik echt iedereen wat meer ontspanning gun, heb ik nu mijn gebruikelijke tarief ook nog eens gehalveerd. Wat betekent dat je nu tijdelijk geen 140 euro voor zo’n sessie betaalt maar slechts 69 euro.

Er is wel een beperkt aantal sessies wat ik voor dit bedrag kan weggeven en dit aanbod geldt tot 31 december, dus als je interesse hebt is het wel slim om gelijk even een mail te sturen en een afspraak in te plannen (de sessie zelf zal in januari zijn).

Dus mijn kadotip voor onder de kerstboom is: gun jezelf (of vraag van een ander) zo’n eenmalige sessie. Zodat je straks in het nieuwe jaar veel beter weet hoe je kunt zorgen voor wat meer innerlijke rust en ontspanning. Ook op momenten dat er veel op je afkomt.

Wil je dat? Stuur dan even een mail naar selena@selenavanapeldoorn.nl en geef me je telefoonnummer, dan bel ik je om een afspraak in te plannen.

Ik wens je in ieder geval alvast hele fijne dagen toe. Samen met je dierbaren, maar vooral ook met genoeg ruimte voor waar JIJ blij van wordt.

Lieve groet,

Selena

PS: er komen in het nieuwe jaar allemaal leuke dingen aan; weer een workshop ‘Lief zijn voor jezelf’, maar ook nieuwe afleveringen van de podcast ‘Van Hoofd naar Hart’. Thema’s daarvoor zijn o.a. seksualiteit en relaties, kinderen en het belang van het verwerken van je eigen traumadelen. Ik kan alvast niet wachten!

En wil je je vast inschrijven voor de workshop ‘Lief zijn voor jezelf’ in maart? Dat kan natuurlijk ook en is ook een leuk kado idee voor onder de boom. Klik dan even op deze link dan lees je alles over de workshop en daar vind je ook het aanmeldformulier.

Knikkende knieën en klotsende oksels 😱

Het is misschien wel het engste wat ik ooit heb gedaan. Enger nog dan op mijn 17de het huis uit gaan en boven een coffeeshop wonen waar altijd ruzie was. 

Of me als 25 jarige Westerse vrouw een weg moeten banen door een plein vol dronken Islamitische mannen, met alleen een grote backpack en een kleinere tas op mijn borst als bescherming.

Of op mijn 30ste naar Argentinie emigreren voor de liefde – en weer terugkomen naar helemaal niks toen het met de liefde toch niks werd.

En nog steeds voel ik niet de behoefte om het van de daken te schreeuwen, maar het is toch wel tijd voor een echte aankondiging. In plaats van tussen de regels door er iets over te melden. Dus daar gaat ie:

Ik heb een nieuwe podcast: “Lief zijn voor jezelf – in de praktijk”!

En wat daar zo eng aan is?

Nou, deze gaat over mij. Het is persoonlijk, kwestbaar en zeker niet perfect. 
En daar vind mijn eigen strenge innerlijke stem wat van. 

Die gaat gelijk los met commentaar als “zit niemand op te wachten“, “lekker professioneel” en “wat weet jij daar nou helemaal van?”. 

F**k de angst

Maar ik heb een missie. En die is: zoveel mogelijk mensen wat liever voor zichzelf te laten worden. Iedere keer weer als ik iemand zie zakken, de zachtheid over het gezicht zie trekken en de ontspanning eindelijk komt weet ik weer: hier doe ik het voor  ❤.

Dus f**k de angst dat die strenge stem gelijk heeft.

Ik ben er klaar voor om mijn eigen gestuntel de wereld in te gooien. In de hoop dat jij en iedereen die luistert dan niet zelf het wiel hoeft uit te vinden. Dat je herkenning vindt in wat je hoort en vooral: dat je er ook echt iets aan hebt.

Je luistert hem via mijn podcastpagina of op Spotify (waar je hem ook kunt volgen, zodat je geen aflevering mist).

Laat je me weten wat je ervan vindt?

En om de draak gelijk maar in de bek te kijken: feedback is welkom! Meen ik echt. Ook als je verbeterpunten ziet :).

Goed. Doe ik nu mijn luier weer uit om een kopje koffie te gaan drinken (en met weemoed terug te denken aan het interviewen van een ander voor “Van Hoofd naar Hart”).

Fijne dag!

Ik ben er ZO klaar mee!!!

Er rolt een traan over haar wang. Ongewenst, maar niet tegen te houden. “Waarom lukt het me nou niet?”, zegt ze. 

Ik vraag wat er niet lukt.

“Nou, het oplossen. Een plekje geven. Er laten zijn. Ik WIL dit gewoon niet meer!”. Er rollen nog meer tranen, terwijl haar spieren zich aanspannen om er tegen te vechten.

“Je bent echt heel verdrietig hè?”, zeg ik.

Haar ogen kijken me even verschrikt aan maar dan zakken haar schouders, ontspant haar gezicht en mogen de tranen even stromen. Met een zucht zegt ze bijna fluisterend….”ja, al heel lang….”

Samen zijn we even stil. En daarna komen ook de woorden voor wat haar dan zo verdrietig maakt – niet vanuit het hoofd, maar vanuit gevoel. 

Die (h)erkenning is de eerste stap naar echte heling. Naar ontdekken wat de onderliggende behoefte is en welk tekort daaraan vooraf is gegaan. Samen zullen we komende maanden aftasten wat voor haar manieren zijn om zichzelf te voeden. Haar veiligheid te vinden, niet in de buitenwereld maar in haar eigen lijf; want alleen daar kun je die vinden.

Maar eerst hebben we het gemis aan te kijken. Te doorvoelen. En te ervaren dat het in het Nu anders is. Dat ze gedragen wordt en er nu wel bedding is voor alles wat ze voelt. Want helen doe je wel zelf, maar niet alleen.

Sterker nog: soms kan dat ook helemaal niet omdat juist dat is waar de pijn over gaat….



Ben jij ook zo moe van het alleen doen?

Dan is dit je kans. Want alleen deze zomer geef ik 100 euro korting op een coachingstraject om meer in contact te komen met je gevoel. Liever te worden voor jezelf en te ontdekken wat je daarbij nodig hebt. 

En dat ligt dichterbij dan je nu denkt. In maar 7 sessies ben je er al. Op deze pagina lees je alles over zo’n traject en ook hoe anderen het hebben ervaren. En dankzij de korting is je investering nu niet 850 maar 750 euro voor het hele traject (betalen in termijnen mag). LET OP: dat geldt alleen voor iedereen die zich voor 15 augustus aanmeldt! 

Interesse? Neem dan gelijk even contact met me op, want door de vakantieperiode zijn er niet heel veel plekjes meer vrij in mijn agenda en dit is natuurlijk wel een buitenkans :). Dus zorg dat je in ieder geval een afspraak hebt ingepland en die korting te pakken hebt; dat kan het traject prima later beginnen. 

Voor nu wens ik je in ieder geval een heerlijke zomer! Geniet, ontspan en wees maar extra lief voor jezelf….er hoeft als het goed is even niks :).

Warme groet,

Selena

PS: Van 6 juli tot 2 augustus ben ik met de vouwwagen aan het kamperen in Kroatië, maar ik ben per mail gewoon bereikbaar. Kan wel zijn dat een reactie iets langer duurt dan je van me gewend bent, maar dat komt dan doordat het even niet meer lukt om uit de hangmat te komen :)…

Een ontzettend irritante vraag

Wat voel je dan nu?”

Terwijl ze haar hand op mijn been legde deed ik mijn best om te ontdekken wat ik dan eigenlijk precies voelde – maar ik had geen idee. Behalve dan: weerstand.

Het was 2008 en ik zat vol in mijn burn out. Op aanraden van de huisarts was ik een aantal weken eerder begonnen aan cognitieve gedragstherapie, maar daar ook bijna direct weer mee gestopt. Want ik hoorde daar niks nieuws en de overmatige fascinatie met mijn kindertijd vond ik vooral irritant 😝 .

Wist ik veel dat het nog erger kon. Op de tafel bij een haptonoom ontdekte ik namelijk hele nieuwe lagen van ongemak. Ook shocking: de oordelen waar ik mezelf op betrapte. Zoals: ‘wat een slap gedoe’, ‘wanneer schiet het nou een keer op’ en ‘wat heeft dit voor zin?!’. 

Maar stiekem was dit wel precies wat ik nodig had.

Uit je hoofd, in je lijf

Want al dat ongemak en die weerstand kwam omdat ik het nu anders probeerde te doen. Omdat ik werd uitgedaagd om niet in mijn hoofd te zitten maar op te merken wat er in mijn lichaam allemaal gebeurde.

Om te voelen, dus eigenlijk.

En waarom is dat nou zo belangrijk?

Nou, omdat we als mens meer zijn dan een wandelend hoofd. En omdat je lichaam niet kan liegen. Sterker nog: het geeft je de hele dag door geweldige feedback over hoe je in de wereld staat. Helaas zijn velen van ons het contact met hun lichaam behoorlijk kwijtgeraakt. Met als gevolg een druk en overbelast hoofd, niet-weten wat je wilt, twijfelen aan jezelf en overspannenheid of zelfs burn out.

Als je mijn blogs al wat langer leest dan weet je inmiddels wel dat het dus een goed idee is om het contact met je lichaam weer te gaan herstellen. Maar tussen dat weten en het ook daadwerkelijk doen; daar zit nog wel een verschil. Want altijd zijn er de bekende to do lijstjes, verwachtingen van anderen (of van jezelf 😏) en de algehele gejaagdheid van de maatschappij waarin we leven. Met heel veel prikkels en heel weinig ruimte voor vertraging en rust.

Dus hoe doe je dat dan, meer contact maken met je lichaam (en dus ook je gevoel)? Daar zijn veel manieren voor maar in deze blog wil ik er eentje met je delen die je altijd en overal kunt toepassen. Lekker concreet en ook nog gesteund door een app 🙂, zodat je er niet zelf aan hoeft te denken en het weer een nieuw item op je to-do lijstje wordt. 

Oefening in bewust ademen

Je ademhaling is echt een briljante tool om direct in contact te komen met wat je eigenlijk voelt. Want de manier waarop je ademhaalt in een bepaald moment geeft je waardevolle informatie over hoe je dat moment ervaart. En nou hebben vele van ons de neiging om daar iets in te willen sturen of veranderen. Als je bijvoorbeeld merkt dat je adem hoog zit en je hebt een keer gehoord of gelezen dat een ‘goede’ ademhaling in je buik begint dan kun je zomaar je best gaan zitten doen om meer in je buik te ademen.

Maar dat hoeft helemaal niet!

Bovendien is dat weer voer voor die stem in je hoofd die zegt dat je het niet goed doet, want je ademhaling zit ‘te hoog’. En als het je dan niet helemaal lekker lukt om naar je buik te ademen, dan doe je DAT weer niet goed 🙄.

Ik wil je uitnodigen om de komende paar dagen gewoon eens op je ademhaling te letten ZONDER er iets aan te veranderen. Zet om de paar uur een timer op je telefoon (of installeer de Mindfulness Bell App, heel handig) en neem 1 minuut de tijd om bewust met je aandacht bij je ademhaling te zijn. Zonder er ook maar IETS in te sturen.

Daar doe je een paar dingen mee die heel belangrijk zijn:
1. je stopt met wat je aan het doen bent om bewust aandacht aan jezelf te geven
2. je komt uit je hoofd en in je lijf
2. je neemt waar hoe het om dit moment met je is

En dan ben ik eens benieuwd wat dit voor je doet als je het een paar dagen hebt geprobeerd. Vertel je me dat even met een reply op dit mailtje? Vind ik leuk om te horen. En als het vragen oproept; stel ze gerust!

Hartelijke groet,

Selena

PS: Er is ook weer een nieuwe aflevering van de podcast beschikbaar. Deze keer praat ik met Kim Maartje Lakke, relatie- en psychotrauma therapeut. In ons gesprek ontdek je:

  • dat veel kennis op willen doen ook een coping strategie is;
  • hoe ‘de Professor’ met beide benen op de grond kwam toen haar tweeling een verstandelijke beperking bleek te hebben;
  • wat er nodig is als meer weten niet (meer) helpt;
  • dat we zo ons best doen om ‘goed genoeg’ te worden vanuit de behoefte om erbij te horen;
  • hoe waardevol het is om je eigen innerlijke waarden ontdekken en daar trouw aan te zijn;
  • dat er 88 archetypes in ieder mens zitten en dat je daarmee kunt spelen;
  • en dat ieder mens zichzelf mag zijn, ongeacht of je iets wel of niet kunt.

Luister hem via deze link.

Je hoeft het niet alleen te doen

Ik zat alleen in de bioscoop, met mijn zakje popcorn en ik zat mijn tranen weg te slikken. 

Het was kerstavond 2008 en ik had -heel stoer- besloten dat ik prima in mijn eentje naar de film kon gaan. Ik was al een tijdje single, al mijn vrienden waren naar familie en mijn ouders doen niet aan kerst (want ‘religie is voor domme mensen die gewoon bang zijn om dood te gaan‘ 😏🙈).

Dus ik dacht “prima, dan ga ik gewoon zelf iets leuks doen“. Moet kunnen. Ik kleedde me leuk aan, keek nog even in de spiegel en toog vol goede moed naar de kleine bioscoop bij mij om de hoek.

Een uur later zat ik daar, in mijn eentje in een slecht verlichte bioscoop zaal met om me heen kroelende stelletjes. Heel hard mijn best te doen om niet te voelen hoe eenzaam ik was.

“Ik doe het wel zelf”

Goed, bij nader inzien was het misschien niet zo heel handig om de film “Alles is liefde” uit te kiezen…  maar dat terzijde 😏.

Mijn punt is dat ik me toen (en heel vaak in mijn leven) groter maakte dan ik me van binnen eigenlijk voelde. Dat ik mezelf streng toesprak, in plaats ruimte en aandacht te geven aan mijn diepere verlangens. En een behoefte uiten of iets nodig hebben van een ander, dat was al helemaal not done

Ik deed het wel zelf.

Mind you, deze houding heeft me veel gebracht. Want zelfstandigheid, mentale kracht en doelgerichtheid worden beloond en zorgden ervoor dat ik veel voor elkaar kreeg. Regelen is zeg maar mijn superpower 💪

Maar.

Als gevoel er niet mag zijn

Ondertussen was ik eigenlijk heel eenzaam. Ook al had ik mensen om me heen, diep van binnen voelde het alsof ik er toch alleen voor stond. En ik werd hoe langer hoe vermoeider, tot ik uiteindelijk zelfs in een burn out terecht kwam. Want tja….jezelf steeds aan je eigen haren het moeras uit tillen kost nou eenmaal bakken met energie.

Er miste iets heel wezenlijks in mijn leven (nee, niet een leuke man, al kwam die wel 🙂…NA dat ik dit gapende gat had gedicht). Namelijk: bedding. 

Mijn ouders waren er vroeger allebei en in materieel opzicht had ik niks te klagen. Maar wat ze niet konden (vanwege hun eigen achtergrond, niet uit gebrek aan liefde) was mij laten voelen dat ALLES er mocht zijn. Dat al mijn emoties, gevoelens en behoeften he-le-maal ok waren. Vooral als ik boos was, of verdrietig, voelde ik me regelmatig niet gezien of zelfs afgewezen. En dat deed pijn.

Het is ook een hele grote klus, als ouder. Om op te vangen, zonder zelf getriggerd te raken. Lukt ook lang niet altijd, zoals ik zelf nu ik moeder ben maar al te goed weet 😏. Maar als je als kind vaak genoeg de ervaring hebt dat er iemand boos wordt, wegloopt of anderszins afhaakt als jij intense gevoelens uit dan is er nog maar 1 ding dat je kunt doen: 

Weggaan bij je gevoel. En daarmee: bij jezelf. 

Want zo hou je nog wel de verbinding met je ouders in stand. En dat is, zeker voor een jong kind, letterlijk van levensbelang. Helaas integreren we deze manier van doen vaak zo dat we denken dat het is wie we zijn. Maar als volwassene dient het je niet meer, sterker nog; het zit in de weg. Je loopt  dan het risico om allerlei andere startegieën te ontwikkelen (onbewust) om niet zo veel te hoeven voelen. Dat is hoe verslavingen ontstaan, maar ook eindeloos swipen op je telefoon, altijd bezig blijven, hard werken en controle houden zijn manieren om niet te hoeven voelen wat er werkelijk in je omgaat.

En dat kun je best een hele tijd volhouden. I did 🙂.

Totdat het niet meer werkt. Totdat er iets gebeurd: een burn out, een relatie die uit gaat, werk dat misloopt of een sterfgeval…..waardoor je er niet meer omheen kan. Waardoor je denkt: “nu moet het anders“. 

Dus wat is er nodig?

In het kort: leren voelen wat je voelt. Ontdekken hoe het is als je er -op emotioneel gebied- niet meer alleen voor staat. Wat er gebeurd als je leert om ECHT aanwezig te zijn bij jezelf, bij alles wat er in jou is. Zonder oordeel, zonder afwijzing. En daarvoor hoef je niet op een meditatiekussentje te gaan zitten; er iets anders voor nodig. 

Iets wat NIET vraagt dat jij weer hard je best gaat doen 😏. En iets wat je -per definitie- niet voor jezelf kunt doen. Omdat het zo gaat over steun vinden. Gedragen worden. Gezien worden, in wie JIJ bent en wat jij nodig hebt om helemaal te vertrouwen op jezelf. Niet op wat je allemaal kan, maar in wie je bent. En dat dat goed genoeg is  🙏❤.

De podcast aflevering ‘Van gemis naar vrijheid’ gaat dieper in op dit belang van emotionele bedding vinden. Maar voel je nu al dat er hier wel iets zit voor jou 🙂? Dan staat de thee klaar en ben je meer dan welkom voor een gratis mini-sessie op mijn praktijk in Leiden. Ook geef ik op zondag 16 maart 2023 weer een workshop ‘Lief zijn voor jezelf’. Aanmelden is simpel: klik op deze link of stuur even een berichtje naar 0620057245; je bent van harte welkom!

Warme groet en een heel fijn weekend,

Selena

PS: er komt ook wel weer een nieuwe podcast aflevering aan, maar ik zat even in een kleine winterdip qua inspiratie. Dus in plaats van de innerlijk zweep erover te halen (“omdat er continuiteit in moet zitten” en “omdat iedereen me anders vergeet” 😁😂) heb ik maar even niks gedaan. Heel helend en een tip die ik je zou willen meegeven, mocht je herkennen dat je nog weleens wat streng voor jezelf kunt zijn en dan iets doet wat éigenlijk niet goed voelt 🙏😉.

Anderen over mij…

Ik weet nog dat je op mij direct een heel warme en betrouwbare indruk maakte, hetgeen voor mij, gezien mijn problematiek, wel extra fijn is (geweest). Ook al vond ik het mega spannend om te voelen en me kwetsbaar op te stellen, jij weet de juiste, veilige sfeer te creëren waardoor ik dat toch gedurfd heb.

Ik vind jou als coach heel authentiek. Je hebt een soort puurheid, alsof de persoon die je ontmoet precies de persoon is wie je ook bent. Wat ik bedoel is dat je absoluut geen masker op hebt. Dit is iets wat ik niet vaak tegen kom in mensen, dat maakt jou erg bijzonder.”

…en over hun ervaringen

“Voor dit traject dacht ik dat niets mij zal helpen, dat ik voor altijd een gevoel zou blijven hebben er niet bij te horen, of een gevoel zal blijven hebben van leegte en verdriet. Ik had niet door dat ik zoveel veiligheid bij mijzelf vandaan zal kunnen halen.”

Al vrij snel na de coachingsessies kon ik beter bij mijn lichaam blijven, beter signalen opvangen van mijn lichaam en kwam ik erachter dat ik eigenlijk helemaal geen leegte voelde, maar heel veel andere gevoelens van ‘trauma’s’ die ik niet had verwerkt/waar ik mij niet bewust van was.
Nu ben ik een stabieler mens, ik weet wat mijn behoeftes zijn en ik word niet meer overspoelt met gevoelens waar ik van in paniek raak. Ik ben een stabieler en gelukkiger mens. Ik leef meer.”

“Wat me vooral opgevallen is de laatste tijd, is dat ik beter weet wat me dwarszit. Soms dacht ik te weten wat ik niet fijn vond, ook omdat mijn omgeving aangaf dat ik om een bepaalde reden emotioneel was. Tijdens dit traject heb ik gemerkt dat ik geraakt word (tranen in mijn ogen) zodra ik de kern te pakken heb en die blijkt nogal eens af te wijken van wat ik eerder dacht dat de oorzaak was. Dit maakt dat ik meer de tijd neem om te onderzoeken wat mij raakt, zodat ik daar vervolgens ook op een betere manier mee om kan gaan.”

Loslaten kun je leren

Het kleine bosje met krullen voor mij stuitert van de trap af, en ik hou mijn hart vast. We hebben namelijk geen trapleuning meer. Al weken niet, want we zijn ‘in fases’ aan het verbouwen. Oftewel: tenenkrommend traag.

Daar was ik vroeger helemaal gek van geworden. Ik zou mijn man op zijn huid hebben gezeten of heel fanatiek zelf aan de slag zijn gegaan. De sfeer in huis zou er niet op vooruit zijn gegaan en ik zou moe en gefrustreerd rond hebben gelopen. Met het gevoel dat ik ook ‘alles zelf moet doen’ omdat het anders niet ‘goed’ (lees: op mijn manier) gebeurd. Herkenbaar 😏?

Mijn hoofd zou goede argumenten hebben gehad over waarom die trapleuning er NU moet komen. Maar de werkelijkheid is soms weerbarstig. En dan kun je drie dingen doen: gefrustreerd raken, afhaken/opgeven of (en dit zou ik je willen aanraden 🙂) bij jezelf blijven en van daaruit communiceren. Wat bedoel ik daarmee?

In het voorbeeld van de trapleuning: wat ik voel is angst. Ik vind het eng. En dus voel ik wat spanning, hou ik mijn adem in en ben ik opgelucht als ze beneden is. Ik heb de wens dat het anders is, dat die leuning daar komt. Stap 2: kan ik er zelf wat aan doen? Nou, misschien wel, maar daar heb ik als ik eerlijk ben echt geen zin in. Schuren, boren, verven…pfff 😕

Conclusie: ik heb mijn man nodig. Maar nou komt ie: hoe communiceer ik dat? Zodat hij me ook KAN HOREN (en dus niet als een opdracht of verwijt)? En, als er niet gelijk gehoor wordt gegeven aan mijn wens, hoe blijf ik daar dan relaxed onder?

Door bij mezelf te blijven 🙏. Verantwoordelijkheid te nemen voor mijn behoeften EN mijn gevoel. Om bij het voorbeeld te blijven: dat ik angst voel, is van mij. Evenals de keus om dat te laten voortduren (want natuurlijk kan ik het ook zelf doen of er iemand voor betalen). Dus ik zeg af en toe dat ik het fijn zou vinden als de trapleuning er komt. En laat los.

Wat vraagt dat van mij? In essentie: vertrouwen en overgave. Overgave aan hoe het is, want ik ga dus geen moeite doen om het zelf te veranderen. Vertrouwen in mijn kind, dat ze wel voorzichtig doet. Vertrouwen in mijn man, dat hij het ooit wel gaat doen. Maar bovenal: vertrouwen in mijzelf. Dat wat er ook gebeurd, het wel goed komt. Dat ik niet jammerlijk heb gefaald als moeder als ze toch een keer uitglijdt. Dat ik niet overal controle op heb – en dat ook niet hoeft. Dat ik ok ben, het goed genoeg doe en dat ik dit los mag laten ❤ .

Tegenwoordig kan ik in zo’n situatie ontspannen blijven. We hebben er geen ruzie over gekregen en de meiden maken er een spelletje van (wie het hardst op de billen kan glijden). En als er toch iemand valt; dan is dat zo. Maar dat is dan geen persoonlijk falen van mij.

Zou je ook wel meer willen kunnen loslaten? Bij jezelf kunnen blijven? En vertrouwen willen hebben? Daar kan ik je bij helpen – en dat doe ik graag 🙂. Maak gerust een afspraak voor een gratis intake, of doe mee aan de mini-retraite “Verbinden met jezelf” op zaterdag 19 maart van 11:00 tot 18:00. Een heerlijke dag die helemaal gericht is op het weer verbinden met je gevoel en ontdekken hoe je lichaam je daarbij constant de weg wijst. Je leest er alles over op deze pagina. En wil je meer weten of je aanmelden? Bel me gerust of stuur een mailtje naar selena@selenavanapeldoorn.nl. Je bent van harte welkom 🙏🌺!

Vrouwen zijn lastige wezens

Ik zie het mijn vader nog zo zeggen, hoofdschuddend terwijl hij weer achter de krant duikt en zich richt op iets wat zich wél rationeel laat benaderen. Mijn moeder was ondertussen in een emotionele bui naar boven gerend en ik stond middenin de woonkamer. Zes jaar, geschrokken en alleen met mijn gevoel.

En zo ontstond mijn masker naar de buitenwereld: sterk, onafhankelijk en rationeel vaardig. Als zesjarige was ik namelijk nog niet in staat om mezelf te geven wat ik zo nodig had: bedding. Een stel veilige armen, een knuffel en contact met iemand die MIJ zag.

Niet dat mijn ouders dat niet wilden; ze hadden er gewoon geen bewustzijn op. Wat dan weer met hun eigen achtergrond te maken heeft (want dit soort dingen worden vaak van generatie op generatie doorgegeven). Mijn verhaal gaat dan ook NIET over schuld, maar wel over gemis. En –vooral- over de weg naar heelheid.


De mannelijke energie als overlevingsstrategie

Als manier om mezelf te handhaven in het gezin waar ik vandaan kom, besloot ik (onbewust) dat ik net zo zou worden als papa. Slim, verstandig en mijn gevoelens goed onder controle. Als kind had ik niks met poppen, wel met bouwen en nog veel meer met bomen klimmen. Als tiener en jong volwassene liep ik met een grote boog om de hockeymeisjes heen, om aan te sluiten bij de nerds en Nirvana fans.  Als werkende vrouw voelde ik me prettig tussen de mannen op kantoor en had ik niks met het geroddel bij de koffieautomaat. En toen ik zwanger was, hoopte ik stiekem op een jongen (maar natuurlijk kreeg ik twee meiden 😁, met dank aan het Universum).

Ondertussen liepen relaties stuk en belandde ik in een burn out. En toen, op een grijze novemberdag zo’n 13 jaar geleden, viel het kwartje. Ik stond in mijn eerste familie opstelling en ik kreeg de uitnodiging om te buigen voor mijn moeder. En ik kon het niet. Mijn lichaam weigerde dienst, hoe hard mijn hoofd ook riep “dóe nou gewoon, dat is toch de opdracht!” en “stel je niet zo aan!”.

Dat was het begin van een lange, lange weg om thuis te komen bij mijn eigen sekse. Om me veilig (genoeg) te voelen bij vrouwen en daar rust te vinden. En eerlijk gezegd is dat soms nog steeds wel een zoektocht. Maar ik heb in de afgelopen jaren wél ontdekt hoe het is om werkelijk te kunnen leunen. Wat ervoor nodig is om beter los te kunnen laten. En om echt vertrouwen te hebben in jezelf; niet in wat je allemaal kunt, maar in wie je BENT. 

Het hoeft niet alleen

Leven vanuit die diepe rust en ontspanning, dat gun ik echt iedereen. Dus ben jij ook zo’n sterke vrouw, die altijd maar alles op wilskracht doet? Terwijl je diep van binnen voelt dat je er eigenlijk alleen voor staat? I hear you. En.. ik weet precies wat er nodig is om nu eindelijk WEL een echte verandering te bewerkstelligen. Want als je jezelf in dit beeld herkent, heb je hoogstwaarschijnlijk ook al heel wat gedaan aan persoonlijke ontwikkeling. En dat je dan ‘nog steeds’ niet helemaal gelukkig bent, ligt niet aan jou: er is iets anders nodig. Iets diepers, wezenlijkers, dat je (aanvankelijk) niet voor jezelf kunt doen. 

Wil je weten wat dat is? Maak dan nu een afspraak voor een gratis sessie, dan laat ik het je ervaren. Zodat je niet alleen cognitief maar ook gevoelsmatig heel helder hebt wat er nog ontbreekt – en wat dat nodig heeft. Het goede nieuws is dat je daar vervolgens echt geen jaren over hoeft te doen, als je maar weet waar de angel zit. Zo’n sessie is geheel vrijblijvend en vooral bedoeld om te onderzoeken wat jou het beste dient. Ben je nieuwsgierig? Stuur me dan een mail naar selena@selenavanapeldoorn.nl of app me op 0620057245 en dan neem ik contact met je op voor een afspraak. Je bent meer dan welkom!

Warme groet,

Selena

PS: in de nieuwste aflevering van mijn podcast “Van Hoofd naar Hart” ga ik in gesprek met William Wilson, systemisch coach. In ons gesprek ontdek je:

  • waarom het zo belangrijk is om je thuis te voelen bij je eigen sekse;
  • hoe we als kind op instinctieve manier onze plek binnen het gezin innemen en welke invloed dat nog heeft op ons volwassen leven;
  • wat we zijn kwijtgeraakt in onze individualistische cultuur en welk oeroud principe we weer in ere moge herstellen;
  • dat er in essentie maar twee oorzaken zijn voor een burn out en hoe je daarmee kunt werken;
  • welk diep verlangen er eindelijk wordt vervuld als kwetsbaarheid tussen mannen er gewoon mag zijn;
  • wat je als vrouw met veel mannelijke energie te doen hebt om beter los te kunnen laten en je werkelijk te verbinden met de ander;
  • wat ‘sexual grounding’ precies is en waarom dat zo helend kan zijn;
  • en dat je als ouder je kind niet kunt behoeden voor pijn, maar dat er iets wezenlijks is dat je wél voor ze kunt doen.

Luister hem nu via deze link. En heb je ervan genoten? Dan is het fijn als je de link naar de aflevering zou willen delen met je eigen netwerk. Zo help je om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van deze waardevolle informatie over de patronen die ons vaak zo diepgaand beinvloeden. Alvast bedankt!

PPS: Op zaterdag 19 maart geef ik weer een dagretraite ‘Verbinden met jezelf’ bij Liv in de Leidse Hout. Een dag die helemaal gericht is op het weer verbinden met je gevoel en ontdekken hoe je lichaam je daarbij constant de weg wijst. Je leest er alles over op deze pagina en ook hoe je je kunt aanmelden. 

Van altijd moe naar diepe ontspanning: dit kun je leren van de natuur

Er is geen ontkomen aan: er gaat weer vanalles rond.
 
Zo heb ik vorige week vier nachten achter elkaar doorgebracht met overgevende kinderen, ontelbare zakdoeken en diverse blauwe plekken veroorzaakt door slapende armen en benen. En – zoals te verwachten- ging ik daarna zelf onderuit.

Oh joy 😒.

Maar het deed me wel iets beseffen. En voordat ik je vertel wat dat is, eerst even een korte bespiegeling op ons moderne leven.

Want misschien herken je wel dat gevoel van constant ‘aan’ staan. En dat zit hem niet alleen in de bekende to-do lijstjes die nooit af komen; het komt ook door alle prikkels waar we tegenwoordig aan zijn blootgesteld.

Ik hoorde laatst in een podcast dat de hoeveel prikkels die we nu op 1 dag te verwerken krijgen, hetzelfde is als wat iemand die in de Middeleeuwen leefde op zijn hele léven te verwerken kreeg. Even daargelaten of dat wellicht een beetje overdreven is; er zit wel een punt in.

Want dat doet dus iets met je. Kan niet anders.

En ik zeg het wel vaker: een van de dingen die in ieder geval gebeuren is dat het ervoor zorgt dat je voornamelijk in je hoofd gaat leven. Het is een begrijpelijke (en effectieve) manier om alles nog een beetje te kunnen managen. Want als je werkelijk zou vóelen hoe dat voor je is, en wat al die prikkels en to-do lijstjes met je doen…..dan zou het nog weleens moeilijk kunnen worden om op de oude voet te blijven functioneren.

Dat weet je onderbewuste ook wel. En dus blijven we gewoon maar doorgaan, omdat het nu eenmaal ‘moet’. Van onszelf, of omdat anderen dat verwachten.

Met als effect een bijna constant gevoel van vermoeidheid. Tegenwoordig is het bijna raar om níet moe te zijn, want dan heb je vast te weinig gedaan. Het is een soort culturele norm om dingen gedaan te krijgen, ‘nuttig’ bezig te zijn en bovendien krijgen we zelf ook op een bepaalde manier voldoening uit vinkjes te kunnen aftikken op die to-do lijst.

Maar ten koste van wat eigenlijk?

Nou, in de eerste plaats onze gezondheid. Ik vertel je waarschijnlijk niets nieuws als ik zeg dat voldoende rust en ontspanning belangrijk is voor (onder andere) je immuunsysteem. Dat weten we allemaal wel, maar ja: hoe dan?

En als moeder van twee, met een eigen praktijk en een verbouwing die nog steeds niet af is moet ik bekennen dat het mij de afgelopen maanden ook onvoldoende is gelukt om rust in te bouwen.

Gelukkig is daar dan nog dat lijf dat vanzelf gaat protesteren als het echt te gortig wordt. En die vier slapeloze nachten met de kinderen waren de genadeklap, waarna ik gedwongen was om dagen achter elkaar letterlijk plat te liggen.

Maar eigenlijk is dat wel te laat. Want niet alleen zit ik er niet op te wachten om ziek te worden: als ik heel eerlijk ben heeft de drukte van afgelopen weken er ook voor gezorgd dat ik minder heb kunnen genieten van alles. Tuurlijk, bij momenten wel, maar mijn dagen zijn toch vooral voorbij gevlogen in een waas van activiteit. En ja, ik heb veel gedaan gekregen.

Maar als mijn dochter kwam vragen of ik samen wilde spelen, was mijn antwoord vaker ‘nu even niet’ dan ‘ja’. Een afspraak met een vriendin in plannen moest een maand van tevoren – en werd dan ook vaak afgezegd omdat er iets tussen kwam. En mijn man die heb ik wel gezien (fijn, dat thuiswerken) maar echt samen iets leuks doen: mwah.

En werk? Daar krijg ik altijd energie van, omdat het echt voelt als mijn raison d’être. Als ik coach, dan ben ik er helemaal en ik geniet er altijd van. Maar ik weet ook: ik had nog veel meer gekund. Er zijn zoveel gave dingen die ik nog zou willen beginnen, maar waar ik niet toe kom…..gewoon vanwege een gebrek aan energie. Omdat ik te lang, te veel tegelijk heb willen doen. De bekende ballen in de lucht hoog houden – zonder ECHT te voelen wat mijn lichaam me aangaf.

Ja, dat gebeurd mij dus ook nog.

En dat brengt me bij het inzicht wat ik met je wilde delen. Eigenlijk is het meer iets wat ik me herinnerde, van zo’n 20 jaar geleden toen ik als studente culturele antropologie bij de Mapuche indianen in Chili mijn afstudeeronderzoek aan het doen was. En dat is: als mens hangt onze gezondheid af van onze relatie met de natuur – in de breedste zin van het woord.

De Mapuche zien ziekte en gezondheid als een rechtstreekse functie van onze relatie met onze omgeving – het ecosysteem waarin we leven maar waar we ook zelf deel van uitmaken. Is die relatie in balans dan zijn we gezond. Is er ergens in het systeem een disbalans, dan uit zich dat als ziekte (mentaal, emotioneel of spiritueel…..kan vanalles zijn). Ze kijken niet alleen naar wat er ‘mis’ is met het lichaam, maar ook naar waar iemand woont, hoe de sociale relaties zijn, voeding en –hier komt ie- het evenwicht tussen activiteit en rust.

Bovendien zien ze de mens niet als losstaand van de natuur, maar als onderdeel daarvan. En hierin zit een belangrijke les. Want als we wat meer mee zouden gaan met het ritme van de natuur, en daarmee dus ook ons eigen natuurlijke ritme, dan zou dat al een heleboel ellende voorkomen.

Maar hoe doe je dat dan, in het hectische moderne leven?

Ik voel een nieuwe aflevering van de podcast serie “Maar hoe dan?” opkomen, want deze blog is al veel te lang geworden😊 . Maar wat ik je nu nog wel wil meegeven is dit:

De herfst is eigenlijeen tijd voor diepe rust. Om los te laten, terug te blikken en achterover te leunen. Zodat je met een goede gezondheid en minder bagage de wintermaanden tegemoet kunt treden, in harmonie met jezelf 🙏🌺.

En vind je dat lastig om voor elkaar te krijgen in het dagelijkse? Snap ik. Maar kom dan op 27 november meedoen met de dagretraite “Verbinden met jezelf” die ik weer samen met Guido Madera ga geven. Een volle dag lang met je aandacht naar binnen. Uit je hoofd, in je lijf komen en stilstaan bij wat JIJ nu eigenlijk echt nodig hebt.

Meer informatie vind je hier en aanmelden kan door een reply op deze mail te sturen.  Zie ik je dan?

Warme groet,

Selena
0620057245

Nooit goed genoeg

Ik knipper even een paar keer met mijn ogen. Want na een paar witte wijntjes bij 34 C kun je iets nog weleens verkeerd begrijpen. Maar nee, het staat er echt:
 
“Ik vind jou een fijne interviewster en je stelde mooie vragen. Toch kan ik geen akkoord geven op de podcast, omdat ik bij het naluisteren voel dat het resultaat voor mij niet is hoe ik mijn praktijk wil neerzetten”.
 
Ik haal een paar keer diep adem….wat niet helpt. Er ontglippen me een paar woorden waar de kinderen veel te dichtbij voor staan. Om vervolgens ook nog eens een nacht slecht te slapen.
 
En toen viel het kwartje . Wát een geweldig voorbeeld!
 
Om twee redenen. De eerste is dat het dus helemaal niks zegt ‘hoeveel je al gedaan hebt’ aan je persoonlijke ontwikkeling. Nog steeds kun je jezelf flink in de weg zitten door die ene destructieve gedachte te geloven:
 
NIET. GOED. GENOEG.
 
Want nu zal niemand van jullie weten wie zij is of wat ze te bieden heeft. En het mooie, oprechte gesprek dat we hadden zal nooit de wereld in gaan – wat een gemiste kans!
 
Maar ik snap het wel. Want eerlijk is eerlijk: zichtbaar (lees: kwetsbaar) worden is doodeng. Daar is dan de vrouw met de zweep, die zegt dat het altijd beter kan. Nee, moét.
 
Die innerlijke stem die je constant opjaagt om nog beter je best te doen. Voor je kinderen, je man, je vrienden en je collega’s……om het maar zo goed mogelijk te doen allemaal.
 
Vermoeiend. En frustrerend.
 
De tweede reden waarom dit zo’n goed voorbeeld is, gaat over wat mij na het lezen van dit berichtje gebeurde. Ik schoot namelijk flink in mijn hoofd. ‘Wat nu? Hoe los ik dit nou weer op?’ Mijn mooie planning werd in de war geschopt……stress!!!
 
Want ik had tenslotte wel beloofd dat er deze week een nieuwe podcast online zou komen (wist jij allang niet meer hè. Maar ik wel 😏). En bovendien had ik al een dikke vier weken niks meer verstuurd. Dus. Aan de bak!
 
Resultaat: een verloren middag tussen niet-uitgepakte koffers, twee versies van deze blog die allebei ‘niet-goed-genoeg’ waren (ja, je mag lachen). Frustratie. Opbouwende spanning. Werden versie drie en vier niet beter van.

En toen floepte ik eruit. Mede doordat mijn man heel droog opmerkte “zo, is ze er weer?”. Maar vooral doordat ik gestopt ben met ‘doen’ en even ben gaan zitten. En toen kon voelen wat het eigenlijk met MIJ deed en dat ik MEZELF IETS ANDERS GUN. Namelijk: genieten van de laatste vakantieweek met de kinderen, rustig opstarten qua werk en niks haasten.
 
Dat is waarom ik dit met je wilde delen. Ten eerste to ‘walk the talk’ want ja, mij gebeurt het ook nog en nee, dat geef ik liever niet toe want dat staat niet professioneel. Ofzo. Maar het is wel echt en wie weet vind je er wat herkenning in.
 
Ten tweede wil ik je hiermee ook een voorbeeld geven van hoe je weer terug kunt komen bij jezelf, als je per ongeluk weer even gelooft dat die strenge stem gelijk heeft. Zodat jij je ook niet meer zo gek laat maken dat je strak staat van vermoeidheid en frustratie.
 
Je hoeft alleen maar te weten waar de angel zit – en hem eruit te halen. Is dat makkelijk? Nee. Lukt ook niet altijd. Maar die keren dat het wel lukt, zijn goud.
 
Lieve groet,
 
Selena
 
 
PS: Ik weet wel dat die strenge stem er waarschijnlijk een stokje voor gaat steken, maarrre…..nu alles weer begint: pak EERST voldoende tijd en rust voor jezelf. Gelijk in de 5de versnelling hoeft echt niet. En bovendien is -zoals ik net in Slovenië ontdekte-  vooral bergopwaarts is de 1ste versnelling meestal een stuk effectiever 😏.