Het is misschien wel het engste wat ik ooit heb gedaan. Enger nog dan op mijn 17de het huis uit gaan en boven een coffeeshop wonen waar altijd ruzie was.
Of me als 25 jarige Westerse vrouw een weg moeten banen door een plein vol dronken Islamitische mannen, met alleen een grote backpack en een kleinere tas op mijn borst als bescherming.
Of op mijn 30ste naar Argentinie emigreren voor de liefde – en weer terugkomen naar helemaal niks toen het met de liefde toch niks werd.
En nog steeds voel ik niet de behoefte om het van de daken te schreeuwen, maar het is toch wel tijd voor een echte aankondiging. In plaats van tussen de regels door er iets over te melden. Dus daar gaat ie:
Ik heb een nieuwe podcast: “Lief zijn voor jezelf – in de praktijk”!
En wat daar zo eng aan is?
Nou, deze gaat over mij. Het is persoonlijk, kwestbaar en zeker niet perfect.
En daar vind mijn eigen strenge innerlijke stem wat van.
Die gaat gelijk los met commentaar als “zit niemand op te wachten“, “lekker professioneel” en “wat weet jij daar nou helemaal van?”. 
F**k de angst
Maar ik heb een missie. En die is: zoveel mogelijk mensen wat liever voor zichzelf te laten worden. Iedere keer weer als ik iemand zie zakken, de zachtheid over het gezicht zie trekken en de ontspanning eindelijk komt weet ik weer: hier doe ik het voor ❤.
Dus f**k de angst dat die strenge stem gelijk heeft.
Ik ben er klaar voor om mijn eigen gestuntel de wereld in te gooien. In de hoop dat jij en iedereen die luistert dan niet zelf het wiel hoeft uit te vinden. Dat je herkenning vindt in wat je hoort en vooral: dat je er ook echt iets aan hebt.
Je luistert hem via mijn podcastpagina of op Spotify (waar je hem ook kunt volgen, zodat je geen aflevering mist).
Laat je me weten wat je ervan vindt?
En om de draak gelijk maar in de bek te kijken: feedback is welkom! Meen ik echt. Ook als je verbeterpunten ziet :).
Goed. Doe ik nu mijn luier weer uit om een kopje koffie te gaan drinken (en met weemoed terug te denken aan het interviewen van een ander voor “Van Hoofd naar Hart”).
Fijne dag!
.
) en de algehele gejaagdheid van de maatschappij waarin we leven. Met heel veel prikkels en heel weinig ruimte voor vertraging en rust.
.
? Dan staat de thee klaar en ben je meer dan welkom voor een 
Het kleine bosje met krullen voor mij stuitert van de trap af, en ik hou mijn hart vast. We hebben namelijk geen trapleuning meer. Al weken niet, want we zijn ‘in fases’ aan het verbouwen. Oftewel: tenenkrommend traag😏. 
) bij jezelf blijven en van daaruit communiceren. Want bewust ouderschap begint bij voelen wat er bij JOU gebeurd. 
. Dat is bewust ouderschap in de praktijk.
!
). En bovendien had ik al een dikke vier weken niks meer verstuurd. Dus. Aan de bak!
Bij mij lopen de tranen over mijn wangen iedere keer als iemand bij dat gevoel komt. Bij die diepe kern van liefde voor zichzelf. Als er verzachting is, een glimlach en diepe ontspanning. Al is het maar heel even en voor dat ene moment: dat is goud.