“Gewoon aanwezig blijven. Bij alles wat er is. Hoe moeilijk kan dat nou helemaal zijn?“.
Dat dacht ik, toen ik 22 jaar geleden ergens in de bossen van Californië van een leermeester de opdracht kreeg ’to just sit with it’. Simpel toch?
Ongeveer net zo simpel als met blote billen bovenop een mierenhoop gaan zitten. Van die rode mieren, die ook flink bijten. Je instinct is dan namelijk niet om te blijven zitten. En als het om emoties in jezelf gaat die niet direct heel fijn zijn, dan is de reactie om daar zo snel mogelijk bij weg te willen een hele normale. Alleen niet zo helpend.

Want ze zijn er nou eenmaal, die lastige emoties en gevoelens. En ze zijn er niet voor niks. De kunst is, om niet reactief direct op te springen en gillend weg te rennen, maar te blijven zitten. Nieuwsgierigheid te ontwikkelen naar wat ze je te vertellen hebben; over jezelf, en je relatie met de wereld om je heen.
Waarom?
Omdat je anders het grootste deel van je leven (en je energie) blijft besteden aan het vermijden van vervelende gevoelens en het najagen van plezier. En dat is niet alleen heel vermoeiend, maar ook onvrij.
Nou hoef je natuurlijk helemaal niet zo’n Zen monnik te worden die alles wat het leven over hem uitstort met een vriendelijke glimlach van zich af laat glijden. Je mag bijvoorbeeld best boos worden, flink stampvoeten, even lekker uithalen naar een paar kussens. Dat zou ik je zelf aanraden als het om boosheid gaat, want die energie van woede heeft beweging nodig om te ontladen (en niet vast te gaan zitten in allerlei fysieke klachten of depressie). Maar daarna dan gaan zitten en voelen wat er bij jou van binnen allemaal is, daar echte aandacht voor hebben zonder ervoor weg te rennen, DAT is zelfliefde. Dan ben je namelijk werkelijk aanwezig bij jezelf – met alles wat er is.
Bonus: dan heb je trouwens ook veel meer kans om te ontdekken waar zo’n lastig gevoel nou echt over gaat – en wat het nodig heeft. Je ontdekt dan als het ware wat je werkelijke behoefte is, onder al die emotie. En als je dat eenmaal weet, dan wordt het een stuk makkelijker om daar ook voor te gaan zorgen.
In de nieuwste aflevering van de podcast praat ik met lichaamsgericht therapeut en leraar Zijnsoriëntatie Marlies Roosendaal over hoe je dat nou eigenlijk doet, dat zitten met jezelf. Je luistert de aflevering hier.
Liever zelf ervaren? Kom dan naar de workshop “Liever worden voor jezelf” die ik op zondag 19 juni weer geef bij Liv in de Leidse Hout. Meld je aan door te mailen naar selena@selenavanapeldoorn.nl. Je bent van harte welkom!
Lieve groet,
Selena



Die vriendin vertelt je heel enthousiast over haar nieuwe baan, en jij ziet al aankomen dat ze daar doodongelukkig in gaat worden. Zeg je dat dan? Of hou je je mond omdat je de sfeer niet wilt bederven en bang bent dat ze jou stom vindt als je je uitspreekt?
Maar zonder contact met je gevoel is dat ongeveer even effectief als heel hard trappen op een fiets waarvan 


Wat dan? Nou, om te beginnen dat je met je aandacht niet meer helemaal naar de ander toe gaan maar VOELT wat er bij JOU van binnen gebeurd. Dat klinkt simpel, maar dat is het niet. Want waarschijnlijk kom je dan pijn en ongemak tegen. En onze eerste reactie is dan daar zo snel mogelijk van wegwezen. Maar laat dat nou net het omgekeerde zijn van wat er nodig is, als je wilt leren om ECHT voor jezelf te zorgen. Om te voelen waar het jou werkelijk om gaat, zodat je ook weet wat JIJ nodig hebt. Want alleen als je dat weet, kun je ervoor gaan zorgen. En als je emotioneel voor jezelf kunt zorgen, is wat de ander doet weer minder belangrijk. 





Hint: dat doe je niet door jezelf te dwingen verliefd te worden op een balpen. Of meer te mediteren. Of nog maar weer een cursus of training te volgen. Wat er wél voor nodig is, dat vertel ik je in mijn e-book “Doe ’s lief tegen jezelf: 3 manieren om te stoppen met jezelf constant af te straffen”. 
Het is zo’n beetje de heilige graal tegenwoordig: innerlijke rust. En als moeder van twee jonge kinderen kan ik er af en toe ook intens naar verlangen. Dan voel ik de neiging om een rugzakje in te pakken en een paar dagen alleen ergens in een hutje in de natuur te gaan zitten. Gewoon om adem te halen, mezelf weer te horen denken en vooral…..niks te ‘moeten’.